Abdominoplastyka

Abdominoplastyka (ang. abdominoplasty), znana także jako plastyka brzucha, to kompleksowy zabieg mający na celu redukcję wystającego fałdu brzusznego poprzez napinanie mięśni poprzecznych brzucha, a równocześnie eliminację nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej. Po przeprowadzeniu tego zabiegu następuje znacząca poprawa estetyki brzucha, chociaż należy mieć na uwadze, że może pojawić się spora blizna wzdłuż cięcia.

Kandydat

Abdominoplastyka jest wykonywana głównie z powodów estetycznych. Wiotka, luźna skóra w rejonie brzucha, która straciła swoją elastyczność w wyniku nagromadzenia tkanki tłuszczowej, nie prezentuje się najlepiej. Najczęściej na obwisły brzuch skarżą się kobiety po ciąży oraz osoby, które w krótkim czasie znacznie przybrały na wadze, a następnie schudły. Zmiany po porodzie są jednym z kluczowych wskazań do wykonania tego zabiegu, tak samo jak gwałtowna utrata masy ciała.

Warto podkreślić, że abdominoplastyka nie jest metodą odchudzania, a jej celem jest jedynie poprawa wyglądu obwisłego brzucha, powstałego w wyniku dużej redukcji tkanki tłuszczowej. Zabieg nie jest zalecany dla osób z otyłością.

Najlepszymi kandydatami do zabiegu są osoby z nadmiarem tkanki tłuszczowej w obrębie obwisłej skóry brzucha, która nie jest możliwa do zredukowania za pomocą diety lub ćwiczeń. Kobiety po ciąży, które nie planują kolejnych ciąż, również mogą być dobrymi kandydatkami. Po porodzie często dochodzi do rozejścia mięśni brzucha, a jedyną skuteczną metodą ich naprawienia jest zabieg chirurgiczny. Z wiekiem skóra traci elastyczność, co prowadzi do opadania brzucha i utraty estetycznego wyglądu.

Kandydat do zabiegu powinien mieć stabilną wagę ciała oraz sylwetkę w normie, bez oznak otyłości. Dobrze, aby był w dobrej kondycji fizycznej i najlepiej nie palił, ponieważ palenie zwiększa ryzyko powikłań oraz utrudnia proces gojenia się ran. Zabieg abdominoplastyki może także pomóc w redukcji rozstępów znajdujących się na skórze przeznaczonej do usunięcia.

Bezpieczeństwo zabiegu

Tysiące pacjentów każdego roku poddaje się plastyce brzucha. Gdy zabieg jest przeprowadzany przez doświadczonego chirurga specjalizującego się w modelowaniu sylwetki, wyniki są zazwyczaj satysfakcjonujące. Niemniej jednak, jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego, istnieje ryzyko powikłań związanych z abdominoplastyką.

Możliwe powikłania obejmują: infekcje, zakrzepicę, zakrzepy, martwicę tkanek oraz problemy kardiologiczno-płucne. Choć te przypadki występują rzadko, należy ich unikać. W przypadku wystąpienia infekcji stosuje się drenaż i antybiotykoterapię, a przed operacją podaje się leki rozrzedzające krew, aby zmniejszyć ryzyko zakrzepów.

Inne potencjalne powikłania to: słabe gojenie się ran, zaburzenia czucia, nadmierne krwawienie, długotrwały obrzęk, przebarwienia skóry, asymetria, trudne do gojenia blizny, a także reakcje alergiczne na znieczulenie. Wszystkie te kwestie są szczegółowo omawiane podczas konsultacji z lekarzem. Przestrzeganie zaleceń przed i pooperacyjnych znacznie obniża ryzyko ich wystąpienia.

Konsultacja

Przed zabiegiem przyszły pacjent przechodzi przez szereg przygotowań. Kluczowym krokiem jest konsultacja z chirurgiem, który oceni stan zdrowia kandydata, elastyczność skóry oraz ilość tkanki tłuszczowej do usunięcia. Podczas rozmowy lekarz omówi szczegóły zabiegu, w tym rodzaj znieczulenia. Ważne jest, aby być szczerym i informować lekarza o paleniu papierosów lub przyjmowaniu leków, które mogą zwiększyć ryzyko powikłań. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy je omówić z lekarzem.

Po ocenie parametrów operacji oraz zidentyfikowaniu przeciwwskazań, lekarz omówi oczekiwania pacjenta dotyczące efektów zabiegu, które powinny być realistyczne i osiągalne. Rolą chirurga jest wsparcie pacjenta w podjęciu najlepszej decyzji w celu uzyskania optymalnych rezultatów leczenia. Alternatywą dla abdominoplastyki jest tzw. mini-abdominoplastyka, która łączy liposukcję, ujędrnienie mięśni oraz usunięcie fałdu skórno-tłuszczowego poniżej pępka. Ten mniej inwazyjny zabieg może w niektórych przypadkach wystarczyć do osiągnięcia pożądanych efektów.

Przygotowania do zabiegu

Podczas konsultacji pacjent uzyskuje szczegółowe informacje na temat przygotowania się do zabiegu. Dowiaduje się, co i kiedy można jeść oraz pić, na ile dni przed zabiegiem należy zaprzestać palenia papierosów i jakich leków unikać przed operacją.

Palenie tytoniu powinno być zakończone co najmniej dwa tygodnie przed zabiegiem, im wcześniej, tym lepiej. Po operacji również niezalecane jest palenie, ponieważ nikotyna negatywnie wpływa na proces gojenia. Przed zabiegiem oraz przez pierwsze tygodnie po nim warto unikać nadmiernego opalania, gdyż może to prowadzić do przebarwień skóry. Wszelkie infekcje wymagają przesunięcia terminu operacji do momentu całkowitego wyzdrowienia. Należy także pomyśleć o zapewnieniu transportu do domu oraz wsparcia bliskiej osoby w pierwszych dniach po zabiegu.

Przebieg zabiegu

W trakcie konsultacji przed operacją omawia się rodzaj znieczulenia. W przypadku całkowitej abdominoplastyki stosuje się znieczulenie ogólne, co pozwala na pełne uśpienie pacjenta pod kontrolą anestezjologa. Znieczulenie ogólne ułatwia rozluźnienie ścian brzucha, co ułatwia ujędrnianie mięśni. Znieczulenie miejscowe stosuje się w przypadku mini-abdominoplastyki. Czas trwania operacji przy całkowitej plastyce brzucha wynosi od trzech do czterech godzin, podczas gdy w przypadku mini-abdominoplastyki czas ten jest o połowę krótszy.

Operacja zaczyna się od wykonania długiego cięcia skórnego, które przebiega poprzecznie od biodra do biodra oraz nad pępkiem. Następnie, w formie okrągłego cięcia, oddziela się skórę od reszty tkanek. W przypadku mini-abdominoplastyki nie wykonuje się nacięcia wokół pępka, który pozostaje na swoim miejscu, a nacięcie zamykane jest tuż nad linią owłosienia łonowego, co sprawia, że blizna jest umiejscowiona bardzo nisko.

Po wykonaniu odpowiednich nacięć, chirurg oddziela skórę i tkankę tłuszczową od powięzi mięśniowej, aż do poziomu łuków żebrowych. To umożliwia dotarcie do mięśni brzucha, które są wzmacniane poprzez wielokrotne zszycie. Wzmocnione mięśnie przedniej ściany brzucha pozwalają na uzyskanie efektu wyszczuplonej talii. Po wzmocnieniu mięśni, płat tłuszczowo-skórny jest ściągany ku dołowi, co umożliwia ocenę, jak dużą część skóry poniżej pępka należy usunąć. W zależności od rozmiaru resekcji, blizna może znajdować się tuż nad linią owłosienia łonowego, jak w przypadku ograniczonej plastyki brzucha, lub nieco wyżej. W każdym przypadku blizna jest łatwa do ukrycia pod bielizną. W skórze powyżej blizny wycina się mały otwór, w który wszywany jest pępek, a blizna po wszyciu jest mała i praktycznie niewidoczna. W operowanej części umieszcza się dreny, które odprowadzają płyny i krew na zewnątrz, a ich obecność trwa przez kilka dni.

Rekonwalescencja

Bezpośrednio po zabiegu mogą wystąpić dolegliwości bólowe w obrębie powłok brzusznych, a także mdłości i zawroty głowy. Objawy bólowe są łagodzone poprzez doustne leki przeciwbólowe, a większość z nich ustępuje w ciągu kilku godzin. Brzuch może być lekko obrzęknięty, dlatego w pierwszych dniach zaleca się pozostanie w łóżku, nawet jeśli pacjent tego samego dnia został wypisany do domu. Spożywanie alkoholu, palenie tytoniu oraz zbyt wczesne dźwiganie ciężarów mogą negatywnie wpłynąć na proces gojenia.

W przypadku wystąpienia krwawienia, silnego obrzęku, intensywnego bólu, gorączki, nawrotowych zawrotów głowy, nudności, bólów w klatce piersiowej lub duszności oraz przyspieszonego bicia serca, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Przez kilka pierwszych tygodni po zabiegu zaleca się noszenie specjalnego pasa uciskowego. Po siedmiu dniach konieczna jest kontrola, podczas której usuwane są szwy w okolicy pępka, przy szwie poprzecznym zazwyczaj stosuje się szwy wchłaniane, więc nie wymagają one usunięcia. Całkowity okres rekonwalescencji może trwać do pół roku. Umiarkowane ćwiczenia fizyczne mogą znacząco skrócić ten czas. Ważne jest, aby stopniowo zwiększać aktywność fizyczną, co zmniejsza ryzyko wystąpienia zakrzepów krwi w nogach.