Abdalwadydzi, Zajjanidzi (Banu 'Abd al-Wad)
Dynastia Abdalwadydów, znana również jako Zajjanidzi, wywodzi się z berberyjskiego pochodzenia i rządziła na terenach współczesnej Algierii w latach 1235–1554. Główną siedzibą rodu władzącego był Tilimsan. Założycielem tej dynastii był Jaghmursan ibn Zajjan. Początkowo władcy Abdalwadydów pełnili rolę wasali Almohadów, jednak w 1269 roku uzyskali samodzielność, konkurując z dynastiami Hafsydów i Merynidów. W okresie od 1337 do 1359 roku rzeczywistą władzę w państwie Abdalwadydów sprawowali Merynidzi, pozostawiając lokalnej dynastii jedynie symboliczne rządy. Niezależność państwa Abdalwadydów została osiągnięta pod rządami Abu Hammu Musy II w drugiej połowie XIV wieku, co zaowocowało rozkwitem państwa oraz okresem, w którym funkcję szambelana sprawował Ibn Chaldun, znany arabski filozof i historyk.
Pod koniec rządów Abu Hammu Musy II jego syn, Abu Tafsin II, rozpoczął wojnę domową, co doprowadziło do stopniowego osłabienia dynastii Abdalwadydów i ich uzależnienia od Merynidów. Dynastia ta wygasła w 1554 roku.
Władcy dynastii
Bibliografia
Bocheński F., Abdalwadydzi, w: Mały słownik kultury świata arabskiego, red. J. Bielawski, Warszawa 1971, s. 13–14.