Abdala Jaime Bucaram Ortiz (urodzony 20 lutego 1952 w Guayaquil) to ekwadorski polityk, prawnik oraz były lekkoatleta o libańskich korzeniach. Pełnił funkcję prezydenta Ekwadoru od 10 sierpnia 1996 do 6 lutego 1997, kiedy to został odwołany w wyniku impeachmentu.
Znany jako El Loco (szalony) z powodu swojego nietypowego stylu prezydentury. Po jego usunięciu z urzędu kraj znalazł się w stanie kryzysu politycznego i ekonomicznego, co skutkowało brakiem stabilizacji aż do wyborów w 2007 roku.
Wczesne lata
Rodzina
Abdalá Bucaram Ortiz przyszedł na świat 20 lutego 1952 roku w Guayaquil jako ósmy z dwanaściorga dzieci libańskiego emigranta, Jacobo Bucaram Elmhalina, oraz Riny Ortiz Caicedo. Jego siostra, Martha Bucaram, była żoną Jaime Roldósa Aguilery, prezydenta Ekwadoru w latach 1979–1981, a ich córka, Martha Roldós, kandydowała w wyborach prezydenckich w 2009 roku.
Działalność sportowa
Na początku swojej kariery Bucaram zajmował się sportem, zwłaszcza lekkoatletyką. W 1970 roku zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów podczas mistrzostw Ameryki Południowej juniorów z wynikiem 11,0 sekundy. Na letnich Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 roku był chorążym reprezentacji Ekwadoru, ale ostatecznie nie wziął udziału w zawodach.
Wykształcenie i praca zawodowa
Ukończył szkołę średnią w Colegio Salesiano Cristóbal Colón w Guayaquil w 1970 roku, a następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Guayaquil, które jednak przerwał. Na tym samym uniwersytecie ukończył studia prawnicze w 1979 roku.
Pracował jako trener na siłowni i pełnił funkcję prezesa lokalnego klubu piłkarskiego Barcelona SC.
Kariera polityczna
W 1979 roku nowo wybrany prezydent Jaime Roldós Aguilera powołał Abdala Bucarama na stanowisko szefa policji w Prowincji Guayas. W tym samym roku Bucaram rozpoczął karierę polityczną, a dwa lata później założył Ekwadorską Partię Roldosistów (PRE), której przewodniczył aż do 2014 roku. Z ramienia swojej partii został wybrany na burmistrza Guayaquil, którym był od 15 kwietnia 1984 do 26 września 1985.
Bucaram ubiegał się o urząd prezydenta Ekwadoru trzykrotnie. W pierwszej turze wyborów w 1988 roku, odbywającej się 31 stycznia, zdobył 535 482 głosów (17,6%), co zapewniło mu miejsce w drugiej turze 8 maja, gdzie przegrał z Rodrigo Borja Cevallosem, uzyskując 1 448 498 głosów (46%). W maju 1992 roku ponownie startował w wyborach, zdobywając 750 611 głosów (22%), co dało mu trzecie miejsce i wykluczyło z drugiej tury. Po raz kolejny kandydował w 1996 roku, gdzie w pierwszej turze otrzymał 1 001 071 głosów (26,3%), przechodząc do drugiej tury 7 lipca. W niej zwyciężył, zdobywając 2 285 397 głosów (54,5%) i został prezydentem elektem.
Prezydent Ekwadoru
10 sierpnia 1996 roku objął fotel prezydenta Ekwadoru po ustępującym Sixto Durán Ballénie, a jego wiceprezydentem została Rosalía Arteaga.
W ciągu sześciu miesięcy rządów Bucaram dopuścił się licznych ekscesów, które podważyły autorytet prezydenta. Nagrał płytę zatytułowaną A Crazy Man Who Loves i odbył tournée po kraju, zorganizował transmisję telewizyjną zgolenia swoich wąsów, zaaranżował przyjęcie dla Ekwadorki Loreny Bobbit, która wykastrowała swojego męża, sędziował w konkursie International Miss Banana Contest oraz pragnął ściągnąć Diego Maradonę do swojego klubu piłkarskiego. Został również oskarżony o defraudację środków publicznych.
Impeachment
W odpowiedzi na reformy prezydenta Bucarama oraz jego sposób sprawowania władzy, ekwadorskie ruchy społeczne rozpoczęły protesty. Protesty te doprowadziły do decyzji Kongresu Narodowego (ówczesnego parlamentu) o wszczęciu procedury impeachmentu wobec prezydenta. W 1997 roku parlament na specjalnej sesji pozbawił go władzy, uznając Bucarama za „niezdolnego psychicznie” do sprawowania urzędu. Po obaleniu prezydenta, wiceprezydent Rosalía Arteaga i przewodniczący Kongresu Narodowego Fabián Alarcón zaczęli rywalizować o sukcesję.
Życie po prezydenturze
Abdala Bucaram Ortiz uzyskał azyl polityczny w Panamie. Od 2017 roku jest członkiem partii Fuerza Ecuador, którą założył jego syn Abdalá Bucaram Jr.
Przypisy