Abd ar-Rahman Chulajfawi
Abd ar-Rahman Chulajfawi (ar. عبد الرحمن خليفاوي; ur. 1927, zm. 2009) był syryjskim wojskowym oraz politykiem, który dwukrotnie pełnił funkcję premiera Syrii w latach 1971-1972 oraz 1976-1978.
Życiorys
Był wyznawcą sunnizmu. Ukończył studia w Akademii Wojskowej w Hims, a następnie uczestniczył w szkoleniach wojskowych we Francji oraz w ZSRR. Był członkiem partii Baas.
Działalność po zamachu stanu w Syrii w 1963
Po zamachu stanu, który miał miejsce 8 marca 1963 i został przeprowadzony przez Komitet Wojskowy partii Baas, nowy minister spraw wewnętrznych gen. Amin al-Hafiz mianował Chulajfawiego na stanowisko gubernatora Dary oraz komendanta stacjonujących w tym mieście oddziałów. Rok później został przeniesiony na podobne stanowisko w Hamie. W 1965 roku został delegowany do Arabskiego Komitetu Wojskowego przy Lidze Państw Arabskich, gdzie pełnił funkcję dyrektora komitetu bezpieczeństwa. Po wojnie sześciodniowej wrócił do Syrii, gdzie rząd Baas powołał go na przewodniczącego sądu wojskowego, który sądził oficerów uznanych za odpowiedzialnych za klęskę. Zajmował się również administracją sił zbrojnych.
W latach 1967–1970 Chulajfawi dążył do mediacji w narastającym konflikcie między liderem syryjskiej partii Baas Salahem Dżadidem a ministrem obrony Hafizem al-Asadem. Dżadid oraz prezydent Nur ad-Din al-Atasi rozważali powierzenie mu teki premiera, jednak do tego nie doszło. Po zamachu stanu, który w listopadzie 1970 zrealizował Hafiz al-Asad, Chulajfawi został mianowany ministrem spraw wewnętrznych, a w 1971 roku objął urząd premiera Syrii, podczas gdy Asad zajął stanowisko prezydenta. Sprawował tę funkcję do końca 1972 roku. W latach 1972–1976 kierował Biurem Ekonomicznym i Finansowym przy Przywództwie Regionalnym syryjskiej partii Baas.
Drugi rząd Chulajfawiego
W 1976 roku po raz drugi został mianowany premierem Syrii. Decyzja ta była reakcją Hafiza al-Asada na rosnące niezadowolenie społeczne spowodowane wysoką korupcją oraz pogarszającą się sytuacją gospodarczą, wynikającą z dużych wydatków na interwencję syryjską w wojnie libańskiej. Chulajfawi wprowadził pewne reformy, starał się zwalczać bezrobocie, zwiększył wynagrodzenia w sektorze publicznym oraz podejmował kroki w celu walki z praktykami samowolnych konfiskat mienia i aresztowań dokonywanych przez niektórych oficerów. Ponadto nieznacznie poszerzył zakres wolności słowa. W swoim gabinecie powołał pierwszą w historii Syrii kobietę-ministra, Nadżah al-Attar. Cieszył się poparciem zarówno wśród syryjskich wojskowych, jak i w społeczeństwie.
W 1978 roku Hafiz al-Asad odwołał Chulajfawiego i powołał na nowego premiera Syrii Muhammada Alego al-Halabiego. Chulajfawi pozostał członkiem Przywództwa Regionalnego syryjskiej partii Baas przez następne dwa lata, po czym wycofał się z polityki. Pełnił również rolę przewodniczącego Syryjskiego Towarzystwa Walki z Rakiem i uczestniczył w fundowaniu oraz budowie szpitala dla pacjentów onkologicznych w Damaszku, który został otwarty w 2003 roku.
Przypisy
Bibliografia
Sami MS.M. Moubayed, Steel & Silk. Men and Women who shaped Syria 1900-2000, Seattle, WA: Cune Press, 2006, ISBN 978-1-885942-41-8, OCLC 62487692. Brak numerów stron w książce.