Abd ar-Rahman Arif
Abd ar-Rahman Arif (ur. 1916, zm. 24 sierpnia 2007 w Ammanie) był irackim wojskowym oraz politykiem, który pełnił funkcję prezydenta Iraku od 16 kwietnia 1966 do 17 lipca 1968, kiedy to został obalony w wyniku przewrotu zorganizowanego przez partię Baas.
Życiorys
Był zawodowym wojskowym, osiągając stopień generała. Wraz z młodszym bratem, Abd as-Salamem, uczestniczył w irackim ruchu Wolnych Oficerów i brał udział w rewolucji z 14 lipca 1958 roku.
W lutym 1963 roku wziął udział w zamachu stanu, który umożliwił jego bratu powrót do władzy. Abd as-Salam Arif został wówczas prezydentem. Rola Abd ar-Rahmana Arifa wzrosła po kolejnej zmianie władzy, kiedy jego brat i wspierający go wojskowi usunęli partię Baas z rządów. Dzięki wsparciu brata, uzyskał istotne stanowiska w armii, w tym stanowisko szefa sztabu.
Prezydent Iraku
Po tragicznej śmierci brata w wypadku lotniczym, Abd ar-Rahman Arif objął urząd prezydenta, zostając wybranym na wspólnym posiedzeniu rządu i Narodowej Rady Obrony, zgodnie z tymczasową konstytucją. Drugim kandydatem był premier Abd ar-Rahman al-Bazzaz, który jednak ostatecznie wycofał swoją kandydaturę. Arif został prezydentem, ponieważ wojskowi uznali go za osobę bez wyraźnej woli i wizji, a także za mało doświadczoną. W przeciwieństwie do swojego brata, nie potrafił kontrolować działań Narodowej Rady Obrony ani ambitnych generałów, co doprowadziło do paraliżu rządu, a także do zaprzestania negocjacji z Kurdami i reform budżetowych. Początkowo, jako swoich najważniejszych współpracowników, wybierał cywilów, unikając angażowania się w konflikty wewnętrzne wśród oficerów. Elita władzy składała się z arabskich nacjonalistów, którzy opowiadali się za niezależnością Iraku, unikając zbliżenia z innymi państwami. Już w czerwcu 1966 roku wojskowi zaczęli dążyć do obalenia Arifa, niezadowoleni z jego decyzji o odsunięciu bliskiego otoczenia. Ulegając ich presji, prezydent zdymisjonował al-Bazzaza i powołał na jego miejsce oficer Nadżima Taliba.
W maju 1967 roku Arif osobiście objął urząd premiera. W kolejnym roku klęska państw arabskich w wojnie sześciodniowej jeszcze bardziej osłabiła popularność rządu. Jesienią 1967 roku relacje Iraku z krajami Europy Zachodniej znacznie się poprawiły. W lutym 1968 roku prezydent złożył oficjalną wizytę we Francji, gdzie podpisał umowę na zakup samolotów wojskowych.
Wiosną 1968 roku Arif przekazał urząd premiera Tahirowi Jahji, a następnie podjął rozmowy z przedstawicielami partii Baas, proponując im rozszerzenie rządu o ich członków oraz innych działaczy nacjonalistycznych. Te rozmowy nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, a partia Baas jedynie zaproponowała prezydentowi utworzenie rządu jedności narodowej. 15 lipca tego samego roku premier podał się do dymisji, co spowodowało kolejne załamanie działalności instytucji państwowych. Rząd Tahii zaostrzył relacje z Zachodem. Dwa dni później działacze Baas, wspierani przez niektórych oficerów, dokonali zamachu stanu, usuwając Arifa z władzy. Przewrót miał miejsce wczesnym rankiem, gdy prezydent spał; o jego usunięciu poinformował go minister obrony, Hardan at-Tikriti. Arif został następnie wywieziony samolotem z kraju.
Spędził jedenaście lat na emigracji w Stambule, a następnie uzyskał zgodę na powrót do Iraku. Po wybuchu wojny w Iraku w 2003 roku ponownie emigrował do Jordanii.
Był żonaty i miał trzy córki oraz dwóch synów.