Abd ar-Rahim Mahmud
Abd ar-Rahim Mahmud, arabski poeta z Palestyny (ur. 1913, zm. 13 lipca 1948 w rejonie Nazaretu), był aktywnym uczestnikiem powstania arabskiego w Palestynie w latach 1936–1939, a także zamachu stanu Raszida Alego al-Kilaniego w Iraku oraz I wojny izraelsko-arabskiej.
Życiorys
Mahmud pochodził z Palestyny. Uczestniczył w arabskim powstaniu w Palestynie, walcząc w oddziale Abd ar-Rahima al-Hadżdża Muhammada. Po stłumieniu tego powstania uciekł do Iraku, gdzie przebywał do 1941 roku. Był zaangażowany w zamach stanu przeprowadzony przez al-Kilaniego oraz oficerów o panarabskich poglądach. Opuścił Irak po obaleniu rządu al-Kilaniego przez Brytyjczyków w operacji Sabine.
W 1947 roku Abd ar-Rahim Mahmud brał udział w I wojnie izraelsko-arabskiej, gdzie zginął 13 maja 1948 roku w czasie jednej z potyczek w okolicach Nazaretu.
Twórczość
Mahmud był uczniem i przyjacielem Ibrahima Tukana, a jego poezja koncentrowała się na walce palestyńskich Arabów o niepodległość. W swoich utworach wyrażał dumę ze swojego arabskiego pochodzenia i celebrował kulturę arabską. Podkreślał swoje poczucie przynależności do jednego narodu arabskiego, stawiając to przed tożsamością Palestyńczyka. Jego styl był podniosły i patetyczny, ale równocześnie jego utwory przepełnione były pesymizmem i goryczą, co wyróżniało je na tle dzieł Tukana. W swoich wierszach upamiętniał śmierć Izz ad-Dina al-Kassama oraz Farhana as-Sadiego, a także pisał o Abd ar-Rahimie al-Hadżdżu Muhammada. Wzywał do świętej wojny, zapowiadając gotowość do poświęcenia własnego życia, co zawarł w elegii pt. „Męczennik”, jednym z jego najbardziej znanych wierszy. W swoich patriotycznych utworach odnosił się do wydarzeń z niedawnej historii Bliskiego Wschodu, na przykład sugerując, że Wielka Brytania mogła pokonać Imperium Osmańskie jedynie dzięki postawie Arabów żyjących pod tureckim panowaniem.
Obok Ibrahima Tukana i Abu Salmy, Mahmud jest uznawany za jednego z najwybitniejszych palestyńskich poetów lat 30. i 40. XX wieku, należącego do tzw. „pokolenia walki”.