Abd al-Wahhab al-Bajati (ur. 1926, zm. 1999) – poeta z Iraku, uznawany za jednego z najważniejszych innowatorów w arabskiej liryce.
Życiorys
Abd al-Wahhab al-Bajati przyszedł na świat w Bagdadzie. Kształcił się na tamtejszym uniwersytecie oraz ukończył seminarium nauczycielskie. Pracował jako nauczyciel oraz redaktor czasopisma kulturalnego Al-Thaqafa A-Jadida. Pełnił również funkcję urzędnika w ministerstwie kultury. W 1980 roku został attaché kulturalnym w Madrycie. Po inwazji Iraku na Kuwejt w 1990 roku zdecydował się na emigrację do Jordanii. W 1995 roku Saddam Husajn odebrał mu irackie obywatelstwo, co było efektem jego udziału w festiwalu kulturalnym w Arabii Saudyjskiej, która wówczas była postrzegana przez Irak jako wróg z powodu współpracy z Stanami Zjednoczonymi. Poeta zmarł w Damaszku na skutek ataku serca w 1999 roku.
Twórczość
Abd al-Wahhab al-Bajati jest uważany za reformatora poezji arabskiej, ponieważ w swoich dziełach wprowadzał wiersz wolny, rezygnując z tradycyjnych form metrycznych, które były stosowane w literaturze arabskiej przez ostatnie piętnaście wieków. Jego liryka, mimo że sam poeta był represjonowany, nigdy nie została oficjalnie zakazana w Iraku. Wydał ponad dwadzieścia zbiorów wierszy, pisząc w języku potocznym i czerpiąc inspiracje z literatury zachodnioeuropejskiej. W późniejszych latach twórczości zaczął również nawiązywać do sufizmu.
Przypisy