Abd al-Mumin ibn Ali
Abd al-Mumin ibn Ali (arab. عبد المؤمن بن علي الكومي = Abd al-Mumin ibn Ali al-Kumi), urodzony około 1094 roku w okolicach Nidrumy blisko Tilimsan, zmarł w 1163 roku w Sali. Był arabski władcą i założycielem dynastii Almohadów, a także kalifem Maroka. Pod jego rządami Marrakesz został zdobyty w 1147 roku, a później zjednoczył całą Afrykę Północną.
Wczesne lata
Abd al-Mumin pochodził z rodziny ubogiego garncarza. Uczył się w szkole języka arabskiego oraz studiował zagadnienia religijne. Około 1117 roku wyruszył na wschód w celu dalszego kształcenia. W tym czasie spotkał religijnego nauczyciela Ibn Tumarta, który uważał się za mahdiego. Abd al-Mumin stał się jednym z jego wyznawców oraz bliskich współpracowników. W 1119 roku Ibn Tumart ogłosił bunt przeciwko rządzącej wówczas w Maroku dynastii Almorawidów i wycofał się w góry Atlas, gdzie rozpoczął budowę państwa Almohadów. Po jego śmierci w 1130 roku, Abd al-Mumin został ogłoszony kalifem Almohadów.
Walka z Almorawidami
Głównym celem nowego kalifa stała się kontynuacja walki przeciwko Almorawidom. Jego działania charakteryzowały się cierpliwością, determinacją oraz bezwzględnością. W ciągu piętnastu lat udało mu się zdobyć kontrolę nad Atlasem Wysokim, Atlasem Średnim oraz Rifem. W 1145 roku, mając już silną pozycję, postanowił ostatecznie pokonać swojego wroga. Pod jego dowództwem Almohadzi zaczęli posuwać się na zachód wzdłuż marokańskiego wybrzeża. W 1147 roku zdobyli Marrakesz, dokonując rzezi na obrońcach miasta, a Abd al-Mumin ustanowił je swoją stolicą. Bezwzględnie eliminował swoich politycznych i religijnych przeciwników.
Polityka podbojów
W ciągu dwudziestu lat od zajęcia Marrakeszu, armie Abd al-Mumina zdobywały kolejne terytoria w północnej Afryce, w tym Konstantynę w 1151 roku, Tunis w 1158 roku oraz Trypolis w 1159 roku. Do 1160 roku Almohadzi rządzili już całą północną Afryką na zachód od Egiptu oraz znaczną częścią muzułmańskiej Hiszpanii. Abd al-Mumin zmarł w 1163 roku, a jego następcy kontynuowali politykę, którą zapoczątkował.
Bibliografia
Alex Axelrod, Charles Phillips, Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.