Abd al-Malik I Ibn Nuh (pełne imię: Abu al-Fawaris Abd al-Malik I Ibn Nuh; urodził się w 944 roku, zmarł w listopadzie 961) był emirem Samanidów w latach 954–961.
Życiorys
Był synem emira Nuha (943–954) i objął tron w sierpniu 954 roku, mając zaledwie 10 lat. Jego rządy charakteryzowały się problemami związanymi z rosnącą siłą dowódców ghulamów oraz lokalnych notabli, którzy zdobywali coraz większą władzę kosztem centralnej administracji. Na początku rządów Abd al-Malika w państwie najważniejszymi postaciami byli Abu Ali Czaghani, gubernator Chorasanu, oraz dowódca ghulamów Abu Ali Ibrahim Simdżuri. Kiedy Abd al-Malik postanowił usunąć Czaganiego ze stanowiska, ten zbuntował się, jednak niedługo potem zmarł. Gubernatorem Chorasanu najpierw został Bakr Ibn Malik, ale już w 956 lub 957 roku zastąpił go syn Abu Ali Ibrahima Simdżuriego, Abu al-Hasan Muhammad Simdżuri, a następnie, w 960 lub 961 roku, gubernatorem tej istotnej prowincji został Abu Mansur Muhammad. Emir próbował uwolnić się spod wpływów wojskowych, dokonując egzekucji jednego z wyższych dowódców, Bachtegina, jednak niepokoje w kraju zmusiły go do mianowania w 961 roku gubernatorem Chorasanu tureckiego ghulama Alptigina, którego wcześniej usunął ze stanowiska dowódcy armii. Abd al-Malik musiał także zaakceptować, że wezyrem został protegowany Alptigina, Abu Ali Muhammad Balami, który działał jedynie po konsultacjach ze swoim patronem. W listopadzie 961 roku Abd al-Malik zginął na skutek upadku z konia podczas gry w polo, której był zapalonym miłośnikiem, w wieku zaledwie siedemnastu lat.
Bibliografia
Bobodżan Gafurow, Dzieje i kultura ludów Azji Centralnej, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1978.
BogdanB. Składanek, Historia Persji. Tom II, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2003, ISBN 83-88938-32-0, OCLC 749417040. Brak numerów stron w książce.