Abd al-Latif al-Baghdadi, znany również jako Abdel Latif Bughdadi (ur. 20 września 1917, zm. 9 września 1999), był egipskim wojskowym oraz politykiem, który aktywnie uczestniczył w ruchu Wolnych Oficerów oraz w rewolucji egipskiej z 1952 roku. Pełnił funkcję wiceprezydenta Egiptu (jeden z pięciu) w latach 1962-1964.
Życiorys
Wczesna działalność
Al-Baghdadi pochodził z Dolnego Egiptu. W latach 1936-1938 studiował w Królewskiej Akademii Wojskowej w Kairze, gdzie poznał takie osobistości jak Gamala Abdela Nasera, Abd al-Hakima Amira, Zakarijję Muhji ad-Dina oraz Anwara as-Sadata, z którymi łączyły go poglądy nacjonalistyczne i antybrytyjskie. Po ukończeniu akademii wojskowej w 1938 roku kontynuował naukę w Akademii Sił Powietrznych, osiągając znakomite wyniki w obu instytucjach. Zgodnie z niektórymi informacjami, w 1939 roku założył pierwszą egipską tajną organizację oficerską o podobnych ideach, jednak szybko zaprzestała ona działalności z powodu trudności w komunikacji między wojskowymi z różnych garnizonów. Od początku lat 50. był członkiem komitetu kierującego organizacją Wolnych Oficerów. W 1952 roku pełnił funkcję kapitana lotnictwa.
Rewolucja 1952. Współpracownik Nasera
Al-Baghdadi brał udział w rewolucji z 1952 roku, która obaliła monarchię w Egipcie. Dołączył do Rady Rewolucyjnych Dowódców, formalnie kierowanej przez gen. Nagiba, lecz w rzeczywistości przez Gamala Abdela Nasera. Z czasem stał się jedną z kluczowych postaci tej rady. Pełnił rolę przewodniczącego Trybunału Rewolucyjnego, który sądził polityków oskarżonych o korupcję przed 1952 rokiem. Po utworzeniu pierwszej egipskiej monopartii, Frontu Wyzwolenia, objął stanowisko inspektora generalnego tej partii.
Dzięki bliskiej relacji z Naserem, w czerwcu 1953 roku został mianowany ministrem obrony Egiptu, a na tym stanowisku pozostawał przez rok. W 1957 roku przewodniczył pierwszemu parlamentowi zwołanemu po rewolucji, Zgromadzeniu Ludowym. Na początku lat 60. pełnił funkcję ministra planowania, odpowiadając za rozwój sieci drogowej w kraju. W latach 1962-1964 był jednym z pięciu wiceprezydentów Egiptu, a wcześniej sprawował podobne obowiązki w Zjednoczonej Republice Arabskiej od 1958 do 1961 roku.
Konflikt z Naserem
W kwestiach gospodarczych opowiadał się za umiarkowanymi rozwiązaniami, które zakładały inwestycje państwowe w przemysł ciężki, przy jednoczesnym zachowaniu wolności dla prywatnych przedsiębiorstw. Jego wpływ malał od końca lat 50., gdy Naser skłaniał się ku socjalizmowi, określanemu jako „spółdzielczy socjalizm demokratyczny”. Al-Baghdadi niechętnie odnosił się również do zacieśniającej się współpracy Egiptu z ZSRR. W 1964 roku, w związku z różnicami w polityce gospodarczej oraz nieudaną interwencją egipską w Jemenie Północnym, został zmuszony do ustąpienia z zajmowanych stanowisk. W swoich wspomnieniach twierdził, że przed śmiercią Nasera we wrześniu 1970 roku doszło do pojednania między nimi i że Naser planował powołać go ponownie na stanowisko wiceprezydenta, w miejsce Anwara as-Sadata. Po 1964 roku al-Baghdadi wycofał się jednak z życia politycznego.
Po 1964
Al-Baghdadi krytycznie ocenia politykę as-Sadata jako prezydenta. Zarzucał mu zbytnie uzależnienie Egiptu od ZSRR w 1972 roku oraz sprzeciwiał się podpisaniu pokoju z Izraelem.
Zmarł na raka wątroby.
Przypisy