Abd al-Karim an-Nahlawi (ur. 1926 w Damaszku) był syryjskim wojskowym, który stał na czele zamachu stanu w wrześniu 1961, co doprowadziło do zakończenia istnienia Zjednoczonej Republiki Arabskej, a Syria odzyskała swoją niezależność.
Życiorys
An-Nahlawi pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej z Damaszku.
28 września 1961 roku objął dowództwo podczas wojskowego przewrotu, w wyniku którego władzę w Prowincji Północnej Zjednoczonej Republiki Arabskiej (dawna Republika Syryjska) przejęli zwolennicy wystąpienia Syrii z federacji z Egiptem, utworzonej w 1958 roku. W chwili przewrotu an-Nahlawi pełnił funkcję podpułkownika. Po udanym zamachu, wszedł w skład tymczasowego organu rządzącego, Najwyższego Arabskiego Dowództwa Rewolucyjnego, które 29 września przekazało władzę nowemu rządowi tymczasowemu, na czele którego stanął Mamnun al-Kuzbari. Przewrót umożliwił damasceńskiemu mieszczaństwu powrót do realnej władzy, z której zostało wykluczone po 1958 roku. Choć wojsko formalnie stało się drugoplanowe, miało znaczący wpływ na wydarzenia w Syrii. W marcu 1962 roku an-Nahlawi zorganizował kolejny zamach stanu, sądząc, że władzę w kraju zdominowali politycy z Aleppo, konkurujący z przedstawicielami jego rodzinnego miasta. Zmusił on prezydenta Nazima al-Kudsiego oraz cały rząd do ustąpienia, ale w następnym miesiącu musiał zrezygnować z władzy w wyniku masowych demonstracji oraz opozycji wewnątrz armii. To umożliwiło powrót al-Kudsiego na urząd prezydencki.