Abd al-Kadir ibn Ghajbi al-Hafiz al-Maraghi
(ur. ok. 1350 w Maraghe, zm. marzec 1435 w Heracie) – pieśniarz oraz muzykolog działający w języku perskim, ojciec Abd al-Aziza.
Życiorys
Abd al-Kadir pochodził z azerskiej rodziny artystów muzycznych z Maraghe. Pod koniec XIV wieku rozpoczął swoją karierę śpiewaczą na dworach sułtanów w Iraku. Krótko przebywał na dworze sułtana tureckiego, a następnie od około 1393 roku był związany z dworem Timura oraz jego syna Miranszaha. Działał również w Bagdadzie i Samarkandzie, współpracując z dworami Chalila i Szahrucha. Jest autorem kilku ważnych prac dotyczących teorii estetyki muzyki, w tym: Dżami alalhan (Zbiór melodii, 1405), która omawia naukę o muzyce, jej istotę oraz znaczenie w religii islamu i kulturze arabskiej i perskiej; Makasid al-alhan (Przeznaczenia melodii, 1418), poświęconej wnukowi Timura; oraz Szarh al-adwar (Komentarz do księgi tonacji). Niestety, nie zachowała się jego praca Kanz al-alhan (Skarbiec melodii), która była źródłem autorytetu dla późniejszych pokoleń twórców i muzykologów w świecie arabskim, a jej treść pozostaje nieznana.
Przypisy
Nagrania
CD: Anwâr, on the Footsteps of Abdol Ghader Marâghî
Bibliografia
Jerzy Morawski: Abd al-Kadir [w:] Encyklopedia Muzyczna PWM. Część biograficzna, Kraków 1979