ABC miłości

ABC miłości to polska produkcja filmowa z 1935 roku, będąca lekką komedią muzyczną z udziałem gwiazd przedwojennego kina i kabaretu.

Opis fabuły

Na ostatnim piętrze warszawskiej kamienicy, w Starym Mieście, Wincenty Poziomka prowadzi szkołę rewiowo-filmową. Mimo trudności w zarabianiu na życie poprzez pracę pedagogiczną, dorabia, pisząc kucharkom listy do ich narzeczonych. Pewnego dnia otrzymuje informację, że w spadku po stryju dostał połowę sklepu spożywczego. W sklepie spotyka piękną pannę Helenkę, którą omyłkowo uważa za współwłaścicielkę i natychmiast się w niej zakochuje. Wkrótce dowiaduje się, że prawdziwą współwłaścicielką sklepu jest zaledwie kilkuletnia Basia. Wincenty z artystycznym zacięciem prowadzi sklep, co niemal prowadzi go do bankructwa. Męczy się z uczuciem do pięknej Helenki oraz bezgranicznie podziwia swojego sąsiada, aktora rewiowego Krupkowskiego. Pragnie wykorzystać swoje talenty sceniczne, starając się o wymarzoną posadę w teatrze. W międzyczasie, panna Helenka traci pracę jako sekretarka mecenasa Prztyckiego, a Wincenty proponuje jej zatrudnienie w swoim sklepie. Ratuje ją także przed natarczywym adoratorem. Wincentemu nadarza się szansa na debiut na scenie, który jednak kończy się całkowitą klapą. Przypadkowo Basia dostaje angaż do filmu. W końcu Helenka wyznaje Poziomce swoje uczucia, co pozwala im na wspólne życie i prowadzenie sklepu.

Obsada

Maria Bogda – Helenka
Adolf Dymsza – Wincenty Poziomka
Basia Wywerkówna – Basia
Kazimierz Krukowski – aktor rewiowy Krupkowski
Konrad Tom – lowelas
Ludwik Lawiński – dyrektor „Kosmos-Filmu”
Eugeniusz Koszutski – dentysta
Józef Orwid – dyrektor rewii
Helena Zarembina – Florcia Słowikówna
Ewa Erwicz – klientka
Monika Carlo – Lili, aktorka rewiowa
Aniela Miszczykówna
Jan Dobosz-Bielicz
Leon Recheński – mecenas Konstanty Prztycki
Karol Hubert
Zygmunt Regro-Regirer
Jan Bielicz
pies Puk (doberman, własność aktora Bielicza)

O filmie

Z filmu pochodzi piosenka Nic takiego skomponowana przez Henryka Warsa.

Film przeszedł proces digitalizacji, wykorzystując cztery niekompletne źródła z zasobów Filmoteki Narodowej, aby uzyskać jak najpełniejszą wersję. Udało się dodać 18 minut materiału, jednak nadal nie jest to wersja kompletna. Prawa do filmu są uznawane za osierocone (dyspozytariuszem jest Filmoteka Narodowa).

Plenery: Warszawa

Dźwięk: inż. Stanisław Rochowicz

Atelier i laboratorium: Falanga