Abbas I Pasza

Abbas I

Abbas I, znany również jako عباس الأول lub Abbas Hilmi I Pasza (ur. 1 lipca 1813 w Dżuddzie, zm. 16 lipca 1854 w Banha), był regentem Egiptu, a później wālim (gubernatorem) Egiptu, Sudanu, Hidżazu, Morei, Thasos i Krety. Był synem Tusuna Paszy i wnukiem Muhammada Alego, twórcy potęgi Egiptu.

Zarys biografii

W młodości brał udział w walkach w Syrii pod dowództwem swojego stryja, Ibrahima Paszy. Po jego śmierci w 1848 roku, w listopadzie Abbas został regentem. Natomiast po zgonie Muhammada Alego w sierpniu 1849 roku, objął samodzielne rządy w państwie.

Był często postrzegany jako osoba ceniąca luksus i przyjemności. Nubar Pasza opisywał go jednak jako dżentelmena wychowanego w tradycyjnym stylu. Uważany był za osobę małomówną i melancholijną, spędzającą większość czasu w swoim pałacu. Nie kontynuował polityki swojego dziadka, nie budując potęgi Egiptu. Zlikwidował monopole handlowe, zamknął wiele fabryk i szkół oraz zredukował armię do 9000 żołnierzy. Jego plany na uniezależnienie Egiptu od europejskich mocarstw stawały się coraz mniej realne. W czasie jego rządów ponownie wzrosły wpływy Turcji. Ostatecznie uległ naciskom brytyjskiej dyplomacji, zgadzając się na budowę linii kolejowej z Aleksandrii do Kairu. Zwiększył także obszar upraw bawełny, przez co Wielka Brytania stała się głównym importerem tego surowca, co ekonomicznie uzależniło Egipt od niej.

16 lipca 1854 roku został zamordowany w swoim pałacu przez dwóch niewolników. Jego następcą został stryj, Sa’id Pasza.