ABBA, znana również jako Abba, to szwedzki zespół muzyczny, który wykonuje muzykę pop. Został założony w 1972 roku przez Anni-Frid Lyngstad, Benny’ego Anderssona, Björna Ulvaeusa oraz Agnethę Fältskog.
Uznawani za jeden z najważniejszych i najpopularniejszych zespołów muzycznych w historii, sprzedali ponad 300 milionów płyt na całym świecie. Ich debiut miał miejsce w 1972 roku, kiedy to wydali singiel „People Need Love”, a rok później zadebiutowali albumem studyjnym pt. Ring Ring. W 1974 roku, reprezentując Szwecję z utworem „Waterloo”, zdobyli pierwsze miejsce w finale 19. Konkursu Piosenki Eurowizji. W kolejnych latach koncertowali na całym świecie, wydając kolejne hity. Do 1981 roku zespół wydał jeszcze siedem albumów studyjnych: Waterloo (1974), ABBA (1975), Arrival (1976), The Album (1977), Voulez-Vous (1979), Super Trouper (1980) oraz The Visitors (1981). Wszystkie te albumy zdobyły szczyty list sprzedaży w Szwecji i były wysoko notowane na międzynarodowych listach. Od 1982 roku zespół nie występował jako kwartet, jednak na rynku ukazały się kolejne składanki ich największych hitów, które odniosły sukces.
W 2010 roku zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. 7 maja 2013 roku w Sztokholmie otwarto muzeum poświęcone zespołowi. 27 kwietnia 2018 roku ogłosili swoją reaktywację, a we wrześniu 2021 roku zaprezentowali nowe utwory, zapowiadając premierowy album i pożegnalną trasę koncertową, w której zamiast zespołu wystąpią hologramy. 5 listopada 2021 roku wydali album pt. Voyage, który ogłosili swoim ostatnim.
== Historia zespołu ==
=== 1960–1969: Przed powstaniem zespołu ===
W 1964 roku Benny Andersson dołączył do popularnego szwedzkiego zespołu pop-rockowego Hep Stars, nazywanego „szwedzkimi Beatlesami”. W 1966 roku grupa nagrała piosenkę „Isn’t It Easy to Say”, którą Andersson napisał wspólnie z Björnem Ulvaeusem z zespołu Hootenanny Singers. Na namowę Stiga Andersona, założyciela wytwórni Polar Music, panowie rozpoczęli długotrwałą współpracę w zakresie komponowania piosenek.
W 1969 roku Andersson napisał utwór „Hej, Clown”, z którym Jan Malmsjö wziął udział w programie Melodifestivalen. Podczas festiwalu poznał Anni-Frid Lyngstad, która z piosenką „Härlig är vår jord” zajęła czwarte miejsce. Kilka tygodni później para spotkała się ponownie na koncercie w południowej Szwecji, a niedługo potem zaczęli się spotykać w życiu prywatnym. W maju 1969 roku Björn poznał piosenkarkę Agnethę Fältskog podczas nagrywania programu telewizyjnego. Benny w tym samym roku wyprodukował singiel Lyngstad „Peter Pan”, który napisał razem z Björnem.
=== 1970–1973: Początki istnienia grupy i album Ring Ring ===
Pierwszą próbę połączenia swoich talentów zespół podjął w kwietniu 1970 roku podczas wspólnych wakacji na Cyprze. W trakcie relaksu śpiewali dla zabawy na plaży, co prowadziło do improwizowanych występów przed żołnierzami ONZ stacjonującymi na wyspie. Ulvaeus i Andersson nagrali wówczas swój pierwszy wspólny album pt. Lycka, na którym Fältskog i Lyngstad występowały w roli chórzystek. Również w 1970 roku wystąpili razem w programie telewizyjnym I stället for Tarzan. 3 października 1970 roku w audycji szwedzkiego radia Vara Favoriter dali swój pierwszy występ z programem kabaretowym Festfolket, wykonując m.in. przebój „Hej, Gamle Man” autorstwa Ulvaeusa i Anderssona. Utwór ten stał się pierwszym hitem zespołu i dotarł na szczyt listy przebojów Svensktoppen, utrzymując się tam przez pięć tygodni. Na początku 1971 roku odbyli trasę po Szwecji. Pierwsza sesja nagraniowa dała wiarę w wspólną produkcję wokalistów, ale żaden z nich nie był zainteresowany stałą współpracą, skupiając się na projektach solowych. W maju 1971 roku Agnetha, Björn i Benny wyruszyli razem w trasę koncertową, a Anni-Frid występowała z Larsen Berghagenem. Czwórkę wokalistów najbardziej połączyła sesja nagraniowa, która miała miejsce latem 1971 roku. Po wydaniu albumu Lycka, Björn i Benny planowali wydanie dwóch kolejnych singli, „Det kan ingen doktor hjälpa” i „Tänk om jorden vore ung”, z wyraźnie podkreślonymi partiami wokalnymi zaśpiewanymi przez Fältskog i Lyngstad. W tym samym czasie Agnetha wydała swoją czwartą solową płytę, a Frida – singiel „Min egen stad”, w których chórki zaśpiewali Benny, Björn i Agnetha.
Menedżer zespołu, Stig Anderson, był chętny do zdobycia międzynarodowego rynku dla muzyki Ulvaeusa i Anderssona, planując również stworzenie ogólnoświatowego przeboju przez jednego z członków duetu. Zachęcił solistów do napisania utworu, który miał być zgłoszony do Melodifestivalen, krajowego programu eliminacyjnego do Konkursu Piosenki Eurowizji. Po dwóch odrzuconych zgłoszeniach w 1971 roku, zespół przesłał do krajowej telewizji SVT utwór „Säg det med en sång”, który miała wykonać Lena Anderson. Utwór zajął trzecie miejsce w finale Melodifestivalen 1972 i stał się przebojem w Szwecji.
Pierwszy poważny sukces zespołu przyszedł w marcu 1972 roku, gdy Benny i Björn wydali singiel „She’s My Kind of Girl”. Utwór odniósł sukces w Japonii, gdzie trafił do pierwszej dziesiątki listy przebojów. Zespół nagrał w Japonii jeszcze dwie piosenki: „En Carousel” (pierwotnie pod tytułem „Merry-Go-Round”) oraz „Love Has Its Ways”, które Benny i Björn napisali z kompozytorem Kōichi Moritą. W czerwcu 1972 roku Anderson wydał utwór „People Need Love” jako pierwszy singiel grupy pod nazwą Björn & Benny, Agnetha & Anni-Frid. Piosenka dotarła do 17. miejsca na szwedzkiej liście przebojów i była pierwszym nagraniem zespołu, które znalazło się na liście przebojów amerykańskiego magazynu Billboard. 26 września 1972 roku zespół rozpoczął sesję nagraniową na swój pierwszy wspólny album studyjny, a wokalistki zaśpiewały razem w utworze „Nina, Pretty Ballerina”.
=== 1973–1975: Konkurs Piosenki Eurowizji ===
W 1973 roku cała czwórka wystartowała w programie Melodifestivalen z piosenką „Ring Ring”, którą nagrali techniką tzw. ściany dźwięku. 10 lutego 1973 roku zajęli trzecie miejsce w finale konkursu, mimo że byli jednym z głównych faworytów do zwycięstwa. 26 marca wydali swój pierwszy wspólny album, również zatytułowany Ring Ring. Odbyli również trasę promocyjną, która obejmowała występy telewizyjne w Austrii, Belgii, Holandii i Niemczech. Agnethę Fältskog, świeżo po porodzie, zastępowała na koncertach Inger Brudin. W tym czasie zespół przyjął nazwę ABBA, utworzoną z pierwszych liter imion członków.
Tuż po udziale w Melodifestivalen w 1973 roku, Anderson rozpoczął pracę nad utworem, który mógłby być zgłoszony do selekcji eurowizyjnych w 1974 roku, uznając, że zarówno Melodifestivalen, jak i sam Konkurs Piosenki Eurowizji, to ogromna szansa na osiągnięcie sukcesu. Pod koniec 1973 roku zespół został zaproszony przez telewizję SVT do współpracy nad utworem na 19. Konkurs Piosenki Eurowizji – spośród wielu kompozycji wybrali glam rockowy utwór „Waterloo”, wyprodukowany techniką „ściany dźwięku” i zaproponowany telewizji przez Tretowa. W lutym 1974 roku piosenka wygrała w finale Melodifestivalen, a w maju zdobyła pierwsze miejsce w finale Eurowizji, zdobywając 24 punkty. Utwór szybko stał się światowym przebojem. Po wygranej w konkursie ABBA rozpoczęła trasę koncertową po Europie oraz występy w wielu popularnych programach telewizyjnych, w tym Top of the Tops. Singel „Waterloo” zapewnił zespołowi międzynarodową rozpoznawalność oraz upragniony sukces komercyjny, zajmując czołowe miejsca na listach przebojów w wielu krajach, takich jak Belgia, Dania, Finlandia, Irlandia, Niemcy, Norwegia, Wielka Brytania i Australia. Dotarł również do szóstego miejsca na liście Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych, co umożliwiło zespołowi wydanie swojego pierwszego albumu oraz odbycie trasy koncertowej poza Europą.
Pierwsza podróż zespołu do USA obejmowała krótki występ promocyjny w programie rozrywkowym The Mike Douglas Show, a ich album Waterloo zajął 145. miejsce na liście Billboard 200. Płyta dotarła również na szczyt szwedzkich list bestsellerów. Kolejny singel zespołu, „Honey, Honey”, zajął jedynie 27. miejsce na amerykańskiej liście przebojów oraz drugą pozycję w Niemczech. Wytwórnia Epic Records ponownie wydała w Wielkiej Brytanii zremiksowaną wersję piosenki „Ring Ring” oraz singiel „Honey, Honey” w wersji zespołu Sweet Dreams. Oba utwory zadebiutowały na brytyjskich listach przebojów, jednak nie dotarły do pierwszej „30” notowania, co sprawiło, że zaczęto spekulować, że ABBA to zespół jednego przeboju. Podobne opinie pojawiły się po wydaniu singla z piosenkami „So Long” i „I’ve Been Waiting for You”, który również nie osiągnął spodziewanego sukcesu komercyjnego.
W listopadzie 1974 roku ABBA wyruszyła w pierwszą europejską trasę koncertową, obejmującą występy m.in. w Danii, Niemczech Zachodnich, Austrii i Szwajcarii oraz krajach Skandynawii. Widowiska nie odniosły oczekiwanego sukcesu, a wiele biletów pozostało niesprzedanych, przez co zespół odwołał część występów. W przeciwieństwie do tego, ich występ w parku rozrywki Gröna Lund w Sztokholmie zgromadził około 19,2 tys. widzów. Latem 1975 roku wydali singiel „I Do, I Do, I Do, I Do, I Do”, który zajął 38. miejsce na szwedzkiej liście przebojów. Kilka miesięcy później ukazał się kolejny album zespołu, zatytułowany po prostu ABBA. Grupa wylansowała również kolejny przebój – „S.O.S.”, który dotarł do szóstego miejsca na liście przebojów w kraju oraz był drugim singlem ABBY, który zdobył szczyt europejskich notowań, m.in. w Niemczech i Austrii. We wrześniu 1975 roku do sprzedaży trafiła składanka charytatywna pt. Stars im Zeichen eines guten Sterns, zawierająca m.in. piosenki ABBY: „Pick a Bale of Cotton”, „On Top of Old Smokey” oraz „Midnight Special”; dochód ze sprzedaży albumu został przeznaczony na walkę z rakiem.
Sukces zespołu utrwalił kolejny singiel „Mamma Mia”, który zajął czołowe miejsca w wielu europejskich listach przebojów. 2 stycznia 1976 roku piosenka dotarła do 10. miejsca na amerykańskiej liście World Record Top 100 Singles oraz do 15. miejsca na liście Billboard Hot 100, a w Australii stała się „najlepiej sprzedawanym singlem w historii australijskiego przemysłu rozrywkowego”. W trakcie trasy promocyjnej po Australii zarejestrowano program The Best of ABBA, który pozostaje jednym z najpopularniejszych widowisk muzycznych w historii kraju. W tym samym czasie zespół otrzymał nagrodę od wytwórni BMI za jeden z najczęściej granych utworów w amerykańskich stacjach radiowych w 1975 roku. Album ABBA znalazł się na 174. miejscu listy Billboard 200 oraz na 165. miejscu na liście Cashbox.
=== 1976–1982: Kolejne albumy ===
17 czerwca 1976 roku, na dzień przed uroczystością ślubną króla Karola Gustawa i Silvii Sommerlath, artyści premierowo wykonali przebój „Dancing Queen” w Operze Królewskiej w Sztokholmie. W październiku 1976 roku wydali album pt. Arrival, który okazał się przełomową płytą w karierze grupy, zawierającą przeboje: „Dancing Queen”, „Knowing Me, Knowing You”, „Money, Money, Money”, „That’s Me” oraz „Fernando”. Ostatni utwór znalazł się na nowozelandzkim, australijskim i południowoafrykańskim wydaniu albumu i zajął pierwsze miejsca na listach przebojów w 13 krajach (w tym w Niemczech i Australii) oraz sprzedał się w nakładzie ponad 10 milionów egzemplarzy. W ramach promocji albumu ABBA wyruszyła w trasę promocyjną do USA, gdzie wystąpiła w kilku popularnych programach telewizyjnych, takich jak Mervin Griffin Show, Tony Orlando Show, Don Kirschner, New Rock Concert, Dinah Shore Show oraz Bing Crosby Show. Również w 1976 roku premierę miał program dokumentalny SVT pt. Abba Dabba Doo. W październiku tego samego roku ABBA po raz pierwszy przyjechała do Polski, gdzie wystąpiła w programie z cyklu Studio 2, nagrywając telewizyjny koncert pt. ABBA w Studiu 2, który został wyemitowany 13 listopada 1976 roku w TVP1.
W 1977 roku ABBA wyruszyła w kolejną trasę koncertową po Europie, obejmującą występy m.in. w Norwegii, Belgii, Holandii, Luksemburgu i Niemczech oraz Wielkiej Brytanii (gdzie zagrali koncert w Royal Albert Hall). Następnie wyruszyli w trasę promocyjną do Australii, gdzie udzielili serii wywiadów telewizyjnych oraz dali 11 koncertów. W trakcie trasy powstał fabularyzowany film pt. ABBA. Film. Zespół nagrywał także materiał na kolejną płytę – The Album, którą promowali m.in. singlami „Take a Chance on Me” oraz „The Name of the Game”.
W styczniu 1978 roku kwartet uczestniczył w premierze filmu ABBA. Film w Londynie, gdzie muzycy odebrali nagrodę Carl Alana z rąk księżnej Małgorzaty. W tym okresie Fältskog niechętnie uczestniczyła w koncertach i wyjazdach zagranicznych ABBY, pragnąc spędzić czas z rodziną, co prowadziło do sporadycznych kłótni w zespole. W listopadzie 1978 roku ABBA odbyła trasę promocyjną po Japonii, a w styczniu 1979 roku zagrała piosenki „Chiquitita” oraz „He’s Your Brother” w koncercie charytatywnym na rzecz UNICEF-u pt. A Gift of Song, emitowanym globalnie przez stację NBC. W ramach trasy koncertowej w marcu wystąpili w Szwajcarii, gdzie zaprezentowali m.in. piosenki: „The King Has Lost His Crown”, „Kisses of Fire”, „Lovers (Live a Little Longer)”, „Does Your Mother Know” oraz przeboje z poprzednich wydawnictw. 23 kwietnia 1979 roku wydali album pt. Voulez-Vous, który nagrywali w Compass Point Studios na Bahamach oraz Criteria Studios w Miami. W tym samym roku rozpoczęli światową trasę promocyjną, którą zakończyli wydaniem albumu pt. Super Trouper. Oprócz tytułowego singla, na płycie znalazły się również kolejne przeboje: „The Winner Takes It All”, „On and On and On”, „Happy New Year” oraz „Lay All Your Love on Me”. Album odniósł sukces komercyjny, osiągając pierwsze miejsca na listach sprzedaży w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Włoszech oraz krajach skandynawskich, a za wysokie wyniki sprzedaży uzyskał certyfikat złotej płyty w USA, platynowej płyty w Hiszpanii oraz w Wielkiej Brytanii oraz podwójnie platynowej płyty w Niemczech.
W czerwcu 1980 roku ukazał się album pt. Gracias por la música, na którym ABBA umieściła swoje przeboje w hiszpańskiej wersji językowej. Płyta dotarła do pierwszego miejsca na listach przebojów w kilku krajach Ameryki Południowej i Środkowej. W tym okresie zespół wyruszył w kolejną światową trasę koncertową. W styczniu 1981 roku z okazji 50. urodzin Stiga Andersona, muzycy nagrali singiel „Hovas vittne”, który wydali w 200 egzemplarzach winylowych i rozdali gościom podczas przyjęcia urodzinowego swojego menedżera. W tym czasie wytwórnia Polar Music w ich imieniu ogłosiła, że ABBA kończy karierę koncertową. Pod koniec kwietnia muzycy wystąpili w programie Dick Cavett Meets ABBA, gdzie udzielili wywiadu i wykonali swoje największe przeboje. W listopadzie wydali album pt. The Visitors, który promowali singlami: „One of Us”, „Head Over Heels”, „When All Is Said and Done” oraz tytułowym utworem, odnoszącym się do ówczesnej komunistycznej dyktatury ZSRR w krajach „demokracji ludowej”. 31 stycznia 1982 roku wyemitowano film dokumentalny Żeby Polska była Polską, w którym sytuację w Polsce po wprowadzeniu stanu wojennego skomentowali m.in. członkowie ABBY.
Wiosną 1982 roku muzycy rozpoczęli kolejną sesję nagraniową, po której planowano minitrasę koncertową. W trakcie sesji prowadzili rozmowy dotyczące materiału na nową płytę, które kończyły się konfliktami, w wyniku czego nagrali jedynie trzy utwory: „You Owe Me One”, „I Am the City” i „Just Like That”. Andersson i Ulvaeus nie byli zadowoleni z efektów i zawiesili pracę nad albumem. W sierpniu 1982 roku powrócili do studia nagraniowego i zmienili strategię działania na resztę roku – postanowili wydać podwójny album kompilacyjny pt. The Singles: The First Ten Years, zawierający ich największe przeboje oraz napisać i nagrać kilka nowych kompozycji. Na przełomie października i listopada wydali single: „The Day Before You Came”/„Cassandra” oraz „Under Attack”/„You Owe Me One”. Utwór „The Day Before You Came” zajął miejsca w pierwszej piątce zestawień w Niemczech, Holandii oraz Belgii. Na początku listopada ABBA wyruszyła do Londynu w celach promocyjnych, gdzie wystąpiła w kilku ogólnokrajowych programach telewizyjnych, takich jak Saturday Superstore oraz The Late, Late Breakfast Show. Zapowiadana na lato kompilacja ich przebojów została wydana w listopadzie i dotarła na pierwsze miejsce listy najchętniej kupowanych płyt w Wielkiej Brytanii i Belgii, a także do pierwszej „20” w wielu innych krajach Europy. Single „I Am the City” i „Just Like That” nie znalazły się na kompilacji The Singles: The First Ten Years, ponieważ planowano zamieścić je na kolejnym albumie, który jednak nigdy nie został nagrany. W tym samym roku ABBA wystąpiła w niemieckim programie telewizyjnym Show Express, gdzie kwartet zaśpiewał utwory „Under Attack”, „Cassandra” oraz „The Day Before You Came”. Piosenka ta okazała się ostatnią, którą zespół zaśpiewał wspólnie publicznie.
19 listopada 1982 roku muzycy wystąpili po raz ostatni w pełnym składzie podczas nagrań programu Nöjesmaskinen. 11 grudnia pojawili się w studiu telewizyjnym talk-show The Late, Late Breakfast Show w Sztokholmie.
=== 1983–2017: Rozpad i dalsza działalność ===
Po 1982 roku członkowie ABBY skupili się na swoich projektach solowych – Agnetha Fältskog i Anni-Frid Lyngstad wydały kolejne solowe albumy, a Björn Ulvaeus i Benny Andersson stworzyli utwory do musicali Chess oraz Kristina från Duvemåla. W wywiadach z tamtego okresu zaprzeczali plotkom o rozpadzie zespołu, jednak – poza występem telewizyjnym w 1986 roku, podczas którego zaśpiewali utwór „Tiveds hambo” z okazji urodzin Stiga Andersona – nie występowali już razem publicznie w kwartet. W 1988 roku wytwórnia Eagle wydała na włoskim rynku, bez zgody ABBY, kompilację pt. Take a Change on You, zawierającą rzadkie nagrania studyjne i koncertowe zespołu.
Na początku lat 90. Ulvaeus i Fältskog pozwali Andersona za narażenie ich na poważne problemy prawne (oskarżano ich o malwersacje w zeznaniach podatkowych), po tym jak menedżer zainwestował w liczne przedsięwzięcia, które przyniosły straty finansowe. Między stronami doszło do ugody, a odszkodowanie w wysokości 27 milionów koron szwedzkich duet przekazał na rzecz organizacji dobroczynnej Amnesty International.
W 1992 roku zespół U2 podczas koncertu w Sztokholmie złożył hołd zespołowi, zapraszając Ulvaeusa i Anderssona do wspólnego odśpiewania piosenki „Dancing Queen”. W 1999 roku w Londynie premierę miał współtworzony przez Ulvaeusa i Anderssona musical Mamma Mia!, którego akcja opierała się na przebojach ABBY. Spektakl cieszył się dużym zainteresowaniem publiczności, a w kolejnych latach wystawiany był m.in. w Australii, Stanach Zjednoczonych oraz Europie. Muzycy odrzucili ofertę 1 miliarda dolarów za zagranie światowej trasy koncertowej w 2000 roku, która miałaby obejmować 100 koncertów. W 2002 roku Ulvaeus zaprzeczył, jakoby grupa miała się reaktywować.
W 2004 roku członkowie ABBY wystąpili w minifilmie pt. Our Last Video Ever, który premierowo pokazano podczas półfinału 49. Konkursu Piosenki Eurowizji, a zarazem 30 lat po zwycięstwie zespołu na Eurowizji w 1974 roku. Film został wydany także na DVD jako The Last Video. Rok później członkowie ABBY uczestniczyli w uroczystej premierze musicalu Mamma Mia! w Sztokholmie, na której to po raz pierwszy publicznie pojawił się zespół w komplecie od lat. Ulvaeus i Andersson, w wywiadzie dla magazynu Sunday Telegraph przed premierą musicalu, ponownie zaprzeczyli informacjom o reaktywacji ABBY. 4 lipca 2008 roku wszyscy czworo wzięli udział w szwedzkiej premierze amerykańskiego filmu opartego na fabule spektaklu. W 2010 roku zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame.
=== od 2018: Reaktywacja zespołu ===
27 kwietnia 2018 roku ogłosili reaktywację zespołu i zapowiedzieli wydanie nowych piosenek. Później poinformowali, że wyruszą także w wirtualną trasę koncertową. 2 września 2021 roku swoją premierę miały utwory „I Still Have Faith in You” oraz „Don’t Shut Me Down”, zapowiadające album pt. Voyage, którego premierę zaplanowano na 5 listopada 2021 roku. 27 października Benny Andersson w wywiadzie dla gazety Guardian oficjalnie potwierdził koniec działalności grupy. Album Voyage będzie ostatnią płytą zespołu.
== Nazwa i logotyp zespołu ==
W początkowym okresie działalności występowali pod nazwą Festfolk, co oznacza „zaręczone pary” lub „świętujących ludzi”. Wydawali single także pod nazwą „Björn & Benny, Agnetha & Anni-Frid”. W 1973 roku Anderson zaczął odnosić się do wokalistów jako ABBA, akronim utworzony z pierwszych liter ich imion. Początkowo uznawano to za grę słów, ponieważ ABBA była również nazwą szwedzkiego przedsiębiorstwa konserw rybnych. Menedżer stwierdził, że nazwa firmy jest znana tylko w kraju, dlatego przyjął nazwę ABBA jako odpowiednią dla zespołu z szansą na zdobycie międzynarodowego rynku. W późniejszym okresie formacja negocjowała z przedsiębiorstwem rybnym o nadanie im praw autorskich do nazwy. Pierwsza litera „B” w logo materiału promocyjnego zespołu w 1976 roku była zapisana lustrzanym odbiciem, co zostało później przyjęte i stało się zarejestrowanym znakiem towarowym formacji. Po raz pierwszy nowa nazwa zespołu pojawiła się na arkuszu sesji nagraniowej w Studia Metronom w Sztokholmie 16 października 1973 roku.
Oficjalne logo ᗅᗺᗷᗅ, wykonane czcionką News Gothic, zostało zaprojektowane przez Rune Söderqvista i po raz pierwszy umieszczone na singlu „Dancing Queen” w sierpniu 1976 roku, a później na wszystkich oryginalnych płytach zespołu. Pomysł oficjalnego logotypu został zaproponowany przez niemieckiego fotografa Wolfganga Heilemanna podczas sesji zdjęciowej do młodzieżowego czasopisma Bravo. Na jednym ze zdjęć każdy członek zespołu trzymał ogromny inicjał litery swojego imienia, jednak Andersson trzymał swoją tabliczkę do góry nogami.
== Charakterystyka muzyczna ==
W repertuarze ABBY przeważają piosenki popowe, ale także rockowe oraz ballady. Na albumie ABBA słychać również brzmienia reggae, funk i muzyki klasycznej. Płyta Arrival zawierała m.in. utwory w stylistyce kabaretowej i musicalowej. Inspiracje musicalem były także obecne na krążku The Album. Zainspirowani sukcesem grupy Bee Gees, po premierze filmu Gorączka sobotniej nocy (koniec lat 70.) zaczęli tworzyć muzykę w stylu disco; trend ten znalazł odzwierciedlenie na albumie Voulez-Vous. Z tych brzmień zrezygnowali przy nagraniu kolejnej płyty – Super Trouper. W latach 80. inspirowali się stylem new romantic.
W większości utworów zespołu główne partie wokalne śpiewają sopranistka Agnetha Fältskog i mezzosopranistka Anni-Frid Lyngstad. Kompozytorami zdecydowanej większości piosenek byli Benny Andersson i Björn Ulvaeus, którym w pisaniu czasem towarzyszył Stig Anderson.
W tekstach piosenek zespół poruszał głównie temat miłości, ale także refleksje na tematy społeczne, takie jak rola pieniądza w życiu człowieka („Money, Money, Money”), konsekwencje wojny, prawo wyboru czy wolność człowieka jako jednostki. W latach 80. często śpiewali o rozstaniach, samotności oraz przemijaniu. Z uwagi na rosnącą popularność ABBY w Ameryce Południowej na przełomie lat 70. i 80., szwedzcy muzycy nagrali album Gracias por la musica z piosenkami w języku hiszpańskim.
== Upamiętnienie ==
ABBA uznawana jest za najpopularniejszy szwedzki towar eksportowy, zaraz po samochodach osobowych marki Volvo.
Po rozpadzie ABBY w 1983 roku we Francji stworzono show Abbacadabra, w którym młodzież wykonała 14 przebojów zespołu. W 2009 roku brytyjska telewizja BBC zrealizowała koncert Thank You For the Music: A Celebration of the Music of ABBA, w którym lokalni wykonawcy zaśpiewali hity z repertuaru grupy.
We wrześniu 1992 roku wytwórnia Polygram wydała album kompilacyjny pt. ABBA Gold: Greatest Hits, zawierający największe przeboje grupy, który rozszedł się w nakładzie 6 milionów egzemplarzy. Składanka była promowana przez singel „Dancing Queen”, który powrócił na brytyjskie listy przebojów, docierając do 16. miejsca. Rok później pojawiła się kolejna składanka hitów grupy pt. More ABBA Gold: More ABBA Hits, zawierająca także niewydany wcześniej utwór „I Am the City”. W 1994 roku ukazało się czteropłytowe wydawnictwo pt. Thank You for the Music, obejmujące wszystkie przeboje zespołu oraz utwór „ABBA Undeleted”, będący mieszanką fragmentów niewydanych wcześniej piosenek grupy. 2 listopada 2001 roku do sprzedaży trafił dwupłytowy album kompilacyjny pt. The Defenitive Collection, zawierający wszystkie single ABBY wydane przez Polar Music w latach 1972–1982 oraz remiksy utworów „Ring Ring” i „Voulez-Vous”. W 2005 roku wytwórnia Universal wydała zbiór wszystkich studyjnych nagrań ABBY pt. The Complete Studio Recordings. W listopadzie 2008 roku do sprzedaży trafiło wydawnictwo pt. The Albums, które obejmowało wszystkie osiem albumów studyjnych zespołu oraz dziewiąty z rzadko publikowanymi piosenkami. W kwietniu 2012 roku Universal wydał reedycję albumu The Visitors, na której dodatkowo umieszczono materiały filmowe oraz demo wcześniej niepublikowanego utworu „From a Twinkling Star to a Passing Angel”.
W 1988 roku z inicjatywy australijskich wokalistów Roda Leissle’a i Johna Tyrrella powstał zespół parodystyczny Björn Again, którego członkowie występują na scenie stylizowani na członków ABBY. Na początku lat 90. brytyjski zespół Erasure nagrał album pt. Abba-esque z ich wersjami utworów ABBY, które dotarły na pierwsze miejsca list przebojów. W 1998 roku powstał zespół ABBA Teens, który po interwencji Anderssona zmienił nazwę na A*Teens; ich pierwszy album pt. The Abba Generation zawierał przeboje ABBY w nowych aranżacjach.
Utwory ABBY wykonało także wielu artystów z całego świata, m.in.: Evan Dando z zespołu The Lemonheads („Knowing Me, Knowing You”), Sinéad O’Connor i Stephen Gately („Chiquitita”), Tanita Tikaram, Blancmange i Steven Wilson („The Day Before You Came”), Cliff Richard („Lay All Your Love on Me”), Dionne Warwick, Peter Cetera oraz zespół Celebrity Skin („S.O.S.”), Yngwie Malmsteen („Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)”), zespół Therion („Summer Night City”), Marshall Crenshaw („Knowing Me, Knowing You”) czy Kylie Minogue („Dancing Queen”). W 1996 roku album z utworami zespołu nagrała Królewska Orkiestra Filharmoniczna. Fascynację muzyką ABBY i pochwałę ich twórczości publicznie wyraziło wielu światowych artystów, w tym: Bono, Brian May, John Lennon, Kurt Cobain, Roy Davies, Joel Ramone, Joe Strummer, Noel Gallagher, Pete Townshend, Keith Moon, Robert Plant, Bruce Springsteen, Sting, Tina Turner, Björk, Shirley Manson, Moby, Sinéad O’Connor, Dionne Warwick, Tanita Tikaram, Madonna, Fredrik Åkesson, Ron Wood, Glen Matlock, Sid Vicious, Kylie Minogue oraz Gary Barlow. Amerykańska piosenkarka Cher we wrześniu 2018 roku wydała album pt. Dancing Queen, na którym umieściła własne interpretacje przebojów ABBY; płytę promowała międzynarodową trasą koncertową Here We Go Again Tour.
Niektóre piosenki ABBY znalazły się w ścieżce dźwiękowej do filmu Wesele Muriel (1994). W 2005 roku Madonna wydała utwór „Hung Up”, w którym wykorzystała sampel z przeboju „Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)”, uzyskując zgodę od Anderssona i Ulvaeusa.
14 sierpnia 2008 roku oficjalna ścieżka dźwiękowa z filmu Mamma Mia!, opartego na przebojach ABBY, dotarła na pierwsze miejsce amerykańskiej listy przebojów Billboard 200. Album rozszedł się w nakładzie ponad 5 milionów egzemplarzy na całym świecie. W 2018 roku do sprzedaży trafiła ścieżka dźwiękowa z kontynuacji filmu – Mamma Mia: Here We Go Again!.
W 2008 roku wydawca Sony Computer Entertainment Europe, we współpracy z Universal Music Group Sweden AB,