Abazyni
Abazyni, znani również jako Abazowie, Abazyjczycy czy Abazyńczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny), to rdzenna ludność północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Ich głównym obszarem zamieszkania są północne stoki Kaukazu, szczególnie w regionie Karaczajo-Czerkiesji, gdzie żyje około 27,5 tys. osób. Mniejsze grupy Abazynów znajdują się także w Adygei, w okolicach Kisłowodzka. Około 60% tej społeczności mieszka na terenach wiejskich.
Szacuje się, że całkowita liczba Abazynów w Federacji Rosyjskiej wynosi około 33 tys. osób, według danych z spisu ludności przeprowadzonego w 1989 roku. Dodatkowo, istnieją niewielkie grupy tej etniczności w Turcji, Syrii, Jordanii oraz Libanie, które łącznie liczą około 11 tysięcy osób. Większość z nich emigrowała w połowie XIX wieku, w czasie wojen kaukaskich (1817–1864).
Językiem, którym posługują się Abazyni, jest abazyński, który należy do grupy abchasko-adygejskiej języków kaukaskich.
W kontekście etnograficznym Abazyni dzielą się na dwie grupy: Tapanta i Szkaraua. W większości wyznają islam sunnicki.
== Przypisy ==