Abax beckenhauptii – gatunek chrząszcza należący do rodziny biegaczowatych oraz podrodziny dzierowatych.
Taksonomia
Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1812 roku przez Caspara Erasmusa Duftschmida, który nadał mu nazwę Carabus beckenhauptii. W 1927 roku Erwin Schauberger zaklasyfikował go jako gatunek typowy nowego podrodzaju Pterostichoabax.
W ramach tego gatunku wyróżnia się pięć podgatunków:
- Abax beckenhauptii albiensis J. Miiller, 1925,
- Abax beckenhauptii beckenhauptii Duňschmid, 1812,
- Abax beckenhauptii bohiniensis J. Miiller, 1926,
- Abax beckenhauptii carnicus Ganglbauer, 1902,
- Abax beckenhauptii schatzmayri J. Miiller, 1926.
Morfologia
Ten chrząszcz charakteryzuje się wydłużonym ciałem o długości od 13 do 17 mm, które jest nieco szersze i bardziej spłaszczone w porównaniu do A. ecchelii. Ubarwienie jego ciała jest lśniąco czarne, a odnóża mają rudą lub rudobrązową barwę. Pokrywy są całkowicie obrzeżone u podstawy, zaokrąglone, nie posiadają ząbków ani kątów barkowych. Większość międzyrzędów ma równą szerokość, przy czym siódmy międzyrząd w części barkowej jest płaski, a ósmy w środkowej części jest przynajmniej w połowie tak szeroki jak siódmy.
Ekologia i występowanie
Gatunek ten zamieszkuje obszary górskie i wysokogórskie wschodniej części Alp. Podgatunek nominatywny występuje w północnych Włoszech, Słowenii oraz w Karyntii i Styrii w Austrii. A. b. schatzmayri jest endemitem północnych Włoch. Pozostałe trzy podgatunki są znane zarówno z północnych Włoch, jak i Słowenii.
Przypisy