Abarta
Abarta (sprawca bohaterskich czynów) to postać z mitologii celtyckiej, należąca do Tuatha Dé Danann.
Opis legendy
Abarta dołączył do służby pod dowództwem Finna MacCoola, lidera Fenian. Zdarzyło się to niedługo po tym, jak Finn przejął dowodzenie nad wojownikami Fianny od swojego ojca. W akcie dobrej woli, który okazał się być podstępem bożka, Abarta ofiarował wojownikom nieposłusznego siwego konia. Żołnierze mieli wielkie trudności, aby założyć mu uzdę, a kiedy jeden z nich spróbował dosiąść wierzchowca, ten ani drgnął. Ostatecznie na koniu usiadło 14 jeźdźców, co spowodowało jedynie niewielki ruch. Kiedy również Abarta dosiadł konia, ten nagle ruszył galopem w nieznanym kierunku, wciągając za sobą piętnastego wojownika. Okazało się, że prawdziwym motywem pojawienia się Abarty z koniem było chęć zabrania jeźdźców do świata umarłych. Fenianie, na pokładzie zaczarowanego statku, wyruszyli w pościg za Abartą. Najlepszym tropicielem okazał się Foltor, pomocnik Finna MacCoola. Udało mu się skierować statek w odpowiednią stronę i dotrzeć wraz z towarzyszami do poszukiwanej krainy. Tam Abarta został zmuszony do uwolnienia więźniów, a aby usatysfakcjonować wojowników, miał wrócić do Irlandii trzymając za sobą ogon zaczarowanego rumaka.
Bibliografia
Dorota Nowak, Piotr Warsiński: Podręczna miniencyklopedia mitologii: Grecy, Rzymianie, Celtowie. Wyd. pierwsze. Warszawa: Wydawnictwo RTW, 2001, s. 179. ISBN 83-7294-019-3.