Abarim
Abarim (hebr. הָרֵי הָעֲבָרִים, Har Ha-’Abarim, Harei Ha-’Abarim – według Wulgaty znane jako góry przejścia) to niskie pasmo górskie, które ciągnie się wzdłuż wschodniego wybrzeża Morza Martwego (w starożytności Moab, obecnie Jordania). Pasmo to jest przecięte przez Wadi el Modszib, a na północy przez Serka Main. Najwyższym szczytem w tym regionie jest Dżebel Attarus, który wznosi się pomiędzy dolinami dwóch rzek.
Znaczenie religijne
W górach Abarim prorok Balaam, pochodzący z pogańskiego kręgu, wygłosił przepowiednię dotyczącą Gwieździe z Jakuba (Księga Liczb 24). Kiedy Balaam zauważył, że błogosławienie Izraela jest miłe w oczach Pana, nie odszedł, jak wcześniej, aby szukać wróżb, lecz zwrócił swoją twarz ku pustyni. Gdy podniósł wzrok i zobaczył Izraela obozującego według swoich pokoleń, ogarnął go Duch Boży, a on zaczął wygłaszać swoje proroctwo, mówiąc: „Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia mężczyzny o przenikliwym wzroku.” Północna część tego pasma górskiego nosi nazwę Pisga, gdzie znajduje się góra Nebo. To właśnie na tej górze Izraelici zatrzymali się przed przekroczeniem Jordanu (Księga Liczb 33,47). „Wyruszyli z Almon-Diblataim i obozowali na górach Abarim, naprzeciw Nebo.” Góra Nebo jest również miejscem śmierci Mojżesza (Księga Powtórzonego Prawa 34,5). „Tam, w kraju Moabu, zgodnie z wolą Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. Pochowano go w dolinie kraju Moabu, naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż do dziś.” Po zdobyciu Jerozolimy przez Chaldejczyków, Jeremiasz ukrył na górze Nebo Arkę Przymierza, namiot oraz ołtarz kadzenia (2 Księga Machabejska 2,5). „Kiedy wszedł na górę, na którą Mojżesz wstąpił, by przyglądać się dziedzictwu Bożemu, znalazł tam pieczarę. Umieścił w niej namiot, arkę i ołtarz kadzenia, a wejście zasypał kamieniami.”
Zobacz też
- Hymn Mojżesza