Abaja

Abaja, znana również jako aba (ar. عَبَايَة) – to wierzchnie okrycie noszone w krajach muzułmańskich, które przypomina długą, bezrękawową sukmanę.

To szeroki, luźny płaszcz bez rękawów, wykonany z wełny wielbłądziej lub koziej. Dostępny jest w różnych kolorach, takich jak jasno- lub ciemnobrązowy, czarny, biały, a także w wzory w pasy czarno-białe lub biało-brązowe. Abaja szyta jest z dwóch kawałków materiału o wymiarach około 70 cm szerokości i 2,8 m długości.

Raglan wokół szyi często zdobiony jest haftem ze złota lub srebra, a szwy są zakrywane sznureczkami w tych samych kolorach. Abaja była szczególnie popularna wśród Beduinów, natomiast w miastach noszona jest głównie przez osoby starsze.

Najbardziej renomowane abaje produkowane są w Arabii Saudyjskiej, szczególnie w regionie Al-Hasa.

Historia i tradycje

Początki abai można odnaleźć w historii kultur arabskich, gdzie spełniała rolę praktycznego okrycia chroniącego przed słońcem i pyłem pustyni. Z biegiem lat abaja zyskała także znaczenie jako wyraz tożsamości kulturowej i religijnej, szczególnie w kontekście islamu, w którym skromność ubioru ma istotne znaczenie.