Abaddon
Abaddon (hebr. אֲבַדּוֹן – awadon – niszczyciel, gr. Apollyon, łac. Exterminans) to pierwotnie inna nazwa szeolu, a później anioł zagłady opisany w Apokalipsie św. Jana (9,11). Jako anioł przepaści wyłania się z otchłani, przynosząc cierpienie tym, którzy nie mają pieczęci Boga na czołach. Jest również określany jako anioł czeluści (otchłani).
Abaddon w Starym Testamencie
W Starym Testamencie oraz w innych żydowskich tekstach, termin „abaddon” najczęściej odnosi się do świata podziemnego – otchłani piekielnej. Używa się go zamiennie z nazwą szeol, choć rzadziej (zob. Job 26:6; Prz 15:11; 28:8). Niektórzy rabini uważają, że jest to najgłębsze miejsce w piekle.
W innych kontekstach starotestamentowych „abaddon” odnosi się do grobu (Ps 87:12), podziemia (Job 31:12), a wyjątkowo może być używane jako imię personifikowanej śmierci (Job 28:22).
Według biblisty Romana Zająca, w apokryficznej Księdze starożytności biblijnych Pseudo-Filona, „abaddon” również jest przedstawiane jako miejsce (szeol, piekło), a nie jako osoba – dopiero w Nowym Testamencie termin ten zyskuje status imienia.
Abaddon w Apokalipsie św. Jana
W Apokalipsie św. Jana Abaddon pojawia się tylko raz (Ap 9:11), w wizji piątej trąby, jako król szarańczy oraz władca czeluści, z dodatkowym odniesieniem do greckiego odpowiednika Apollyon – greckiego boga zarazy i zniszczenia.
Ap 9:1-12 BP
Piąty anioł zatrąbił: i ujrzałem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię, i dano jej klucz od studni Przepaści.
Otworzyła studnię Przepaści, a dym się uniósł ze studni jak dym z wielkiego pieca, i od dymu studni zaćmiło się słońce i powietrze.
A z dymu wyszła na ziemię szarańcza, której dano moc, jaką mają ziemskie skorpiony.
I powiedziano jej, by nie szkodziła trawie na ziemi ani żadnej innej zieleni ani żadnemu drzewu, lecz tylko ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na czołach.
Nakazano jej też, by ich nie zabijała, ale miała przez pięć miesięcy zadawać im katusze, a katusze przez nią zadane są jak katusze zadane przez skorpiona, kiedy ukąsi człowieka.
W owe dni ludzie szukać będą śmierci, ale jej nie znajdą, i będą chcieli umrzeć, ale śmierć od nich ucieknie.
A szarańcza tak wyglądała: podobna była do koni w szyku bojowym, na głowach miała wieńce przypominające złote, a ich oblicza były jak twarze ludzkie,
miały włosy jakby kobiece, a zęby ich były jak zęby lwów.
Przody tułowi miały jakby pancerze żelazne, a łoskot ich skrzydeł był jak łoskot wielokonnych wozów pędzących do boju.
I miały ogony podobne do skorpionowych oraz żądła, a swoimi ogonami mogły szkodzić ludziom przez pięć miesięcy.
Miały nad sobą króla – anioła Przepaści. Jego imię po hebrajsku brzmi Abaddon, a w greckim języku nosi imię Apollyon.
Minęło pierwsze 'biada’, oto jeszcze dwa inne 'biada’ nadchodzą potem.
Abaddon w okultyzmie
W okultyzmie Abaddon jest uważany za anioła zła. Jacques Collin de Plancy, autor Słownika wiedzy tajemnej, utożsamia go nawet z Samaelem.
Abaddon w wyznaniu Świadków Jehowy
Świadkowie Jehowy postrzegają Abaddona w Objawieniu 9:11 jako imię „anioła otchłani”. Odpowiadające mu greckie imię Apollyon oznacza „niszczyciel”. W XIX wieku ten werset uznawano za proroctwo dotyczące konkretnej osoby, na przykład cesarza Wespazjana, Mahometa czy Napoleona; aniołowi temu często przypisywano szatańskie pochodzenie. Warto jednak zauważyć, że w Objawieniu 20:1-3 anioł mający „klucz od otchłani” zstępuje z nieba jako przedstawiciel Boga. Nie wspiera Szatana – wiąże go i wrzuca do otchłani. W komentarzu do Objawienia 9:11 The Interpreter’s Bible zaznacza: „Abaddon nie jest aniołem szatańskim, lecz Bożym, i dokonuje dzieła zagłady na polecenie Boże”. W Pismach Hebrajskich słowo ʼawaddòn jest zestawiane z Szeolem i śmiercią. W Objawieniu 1:18 Chrystus Jezus oznajmia: „Żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i Hadesu”. O jego władzy nad otchłanią świadczy werset z Łukasza 8:31. W Hebrajczyków 2:14 wskazano na jego moc niszczycielską; Jezus użyje jej m.in. wobec Szatana, gdyż jak powiedziano, miał udział w ciele i krwi, aby „przez swoją śmierć unicestwić tego, który ma środki do powodowania śmierci, to jest Diabła”. Objawienie 19:11-16 jednoznacznie przedstawia Jezusa jako Niszczyciela i Wykonawcę Wyroków działającego z upoważnienia Bożego.