Aba I
Aba I (zm. 552) był pisarzem, teologiem oraz Patriarchą Wschodu w latach 540–552.
Urodził się w rodzinie zaratusztriańskiej, przyjął chrzest i kształcił się w szkole nisibiskiej. W trakcie swoich podróży odwiedził Bizancjum, Edessę (gdzie greki uczył go późniejszy uczeń Tomasz z Edessy), Palestynę, Egipt oraz Konstantynopol.
Około roku 530 przybył do Egiptu, gdzie nauczał mnicha-geografa Kosmasa Indikopleustesa, autora „Topografii chrześcijańskiej”. Kosmas, za jego wkład, nadał mu w swoim dziele tytuł πατρίκως, patrikos (z gr. πατέρας pateras, „ojciec”).
Po powrocie został wykładowcą interpretacji biblijnych (syr. mpaššqana) w szkole nisibiskiej, a następnie założył swoją własną szkołę seleucko-ktezyfońską. Po śmierci patriarchy Pawła w 540 roku, został wybrany jego następcą. W 544 roku zorganizował wędrowny synod i wraz z różnymi biskupami odwiedził kilka diecezji, aby załagodzić podziały, które powstały jeszcze przed jego pontyfikatem. W tym czasie wszedł w konflikt z perskimi władzami, co doprowadziło do tego, że kilka lat swojego patriarchatu spędził w więzieniu i na wygnaniu.
Wprowadził szereg reform kanonicznych, mających na celu usprawnienie i wzmocnienie Kościoła Wschodu. Wśród nich znalazły się między innymi:
- Ujednolicenie zasad zawierania związków małżeńskich oraz związków zabronionych
- Nakaz usuwania z urzędów schizmatyków
- Reforma hierarchii kościelnej
Bibliografia
Aba I. W: Sebastian P. Brock, Aaron M. Butts, George A. Kiraz, Lucas Van Rompay: Gorgias Encyclopedic Dictionary of the Syriac Heritage. Gorgias Press, 2011, s. 1. (ang.).