Aaron Lewin

Aaron Lewin (hebr. ‏אהרן לוין‎; urodził się 30 października 1879 roku w Przemyślu, a zmarł 1 lipca 1941 roku we Lwowie) był polskim rabinem, samorządowcem oraz działaczem społecznym. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Rabinów w Polsce oraz był posłem na Sejm RP w I i III kadencji.

Życiorys

Aaron Lewin przyszedł na świat w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej jako syn Natana Lewina i wnuk Izaaka Schmelkesa, obaj uznawani za wpływowych rabinów. Kształcił się pod okiem ojca i dziadka, zdobywając wiedzę z zakresu filozofii i religii żydowskiej. Ukończył maturalne egzaminy w Lwowie oraz studiował filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim.

W latach 1904–1926 pełnił funkcję rabina w Samborze, gdzie wprowadził język polski do liturgii oraz obchodów świąt. Przez osiemnaście lat był członkiem Rady Miejskiej oraz długoletnim członkiem okręgowej Rady Szkolnej, a także uczestniczył w pracach Komisji Rewizyjnej Miejskiej Kasy Oszczędności w Samborze.

W czasie I wojny światowej, jako radca dworu cesarskiego w Wiedniu, wspierał uciekinierów wojennych. W 1926 roku objął po ojcu stanowisko rabina w Rzeszowie, jednocześnie angażując się w prace Rady Miejskiej oraz jako dziennikarz. W latach 1922–1928 oraz 1930–1935 był posłem na Sejm RP, reprezentując Agudat Israel, uzyskując mandat w okręgach wyborczych nr 49 (Sambor) oraz nr 1 (Warszawa). Od 1923 roku był prezydentem Rady Centralnej światowej organizacji Agudat Israel oraz przewodniczącym Rady Rabinów w Polsce.

Po 1939 roku osiedlił się we Lwowie, gdzie zginął w wyniku morderstwa przez Niemców w więzieniu Brygidki podczas pogromu więziennego.

W rodzinie Lewinów był także jego brat, Jecheskiel Lewin, rabin w synagodze postępowej (Tempel) we Lwowie, oraz syn Izaak Lewin.