Aaron Burr
Aaron Burr, urodzony 6 lutego 1756 roku w Newark, a zmarły 14 września 1836 roku na Staten Island, był amerykańskim politykiem i trzecim wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych. Jego ojciec, również Aaron, był jednym z współzałożycieli Uniwersytetu Princeton, a jego dziadek ze strony matki, Jonathan Edwards, był znanym teologiem protestanckim.
Początkowo studiował teologię, jednak nie ukończył tych studiów i przeszedł do nauki prawa. Uczestniczył w wojnie o niepodległość, a po jej zakończeniu pracował jako prawnik w Nowym Jorku. Burr był jednym z współzałożycieli Partii Demokratyczno-Republikańskiej oraz bliskim współpracownikiem ówczesnego gubernatora stanu Nowy Jork, George’a Clintona, który później również został wiceprezydentem. Jako jeden z czołowych polityków Nowego Jorku, pełnił funkcję prokuratora generalnego stanu w latach 1789–1791, a następnie zasiadał w Senacie w latach 1791–1797. Po przegranej w walce o reelekcję do Senatu, Burr został członkiem zgromadzenia stanowego Nowego Jorku.
W 1800 roku ubiegał się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Był bliski pokonania Thomasa Jeffersona, jednak ostatecznie przegrał po serii dodatkowych głosowań w Izbie Reprezentantów. W wyniku tego objął stanowisko wiceprezydenta, zdobywając uznanie jako obiektywny przewodniczący Senatu – funkcję, która z urzędu przysługuje wiceprezydentom. Mimo to, w trakcie swojej kadencji pozostał na uboczu polityki. Prezydent Jefferson miał mu za złe, że nie dotrzymał obietnic z kampanii wyborczej (Burr ujawniał swoje większe ambicje dopiero w kontekście szansy na zwycięstwo w wyborach na wiceprezydenta).
Burr nie zdecydował się na rywalizację w kolejnych wyborach prezydenckich, koncentrując się na kandydowaniu na gubernatora stanu Nowy Jork. Jego kampania zakończyła się niepowodzeniem. Wśród tych, którzy przyczynili się do jego porażki, był jego odwieczny przeciwnik polityczny, a także rywal w praktyce sądowej, Alexander Hamilton. Burr wyzwał Hamiltona na pojedynek, w którym 11 lipca 1804 roku zadał mu śmiertelną ranę. Później formalnie oskarżono go o morderstwo, jednak do procesu nigdy nie doszło. Burr zdołał także zakończyć swoją kadencję na stanowisku wiceprezydenta w marcu 1805 roku bez większych zakłóceń.
W 1807 roku Burr został oskarżony o zdradę stanu, zarzucono mu planowanie separacji kilku stanów oraz próbę utworzenia nowego państwa na wschodzie, wspólnie z Jonathanem Daytonem i Harmanem Blennerhassettem. Ostatecznie sprawa zakończyła się jego uniewinnieniem. W 1808 roku Burr wyjechał na kilka lat do Europy, a po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1812 roku, ponownie podjął pracę jako prawnik. W ostatnich latach życia zainwestował w spekulacje handlowe, co doprowadziło do utraty majątku jego trzeciej żony.
W trakcie kampanii prezydenckiej w 1836 roku, przeciwnicy polityczni przyszłego prezydenta, Martina Van Burena, rozpowszechniali plotki, sugerując, że Van Buren jest nieślubnym dzieckiem.
== Przypisy ==