Aadhaar
Aadhaar (w hindi आधार, co oznacza Fundament) to 12-cyfrowy unikalny numer identyfikacyjny, który mogą dobrowolnie uzyskać wszyscy mieszkańcy Indii. Numer ten jest powiązany z odpowiednimi danymi biometrycznymi właściciela, które obejmują 10 odcisków palców, 2 skany tęczówki oraz zdjęcie twarzy, a także z danymi demograficznymi.
Dane te gromadzi instytucja państwowa, znana jako Unique Identification Authority of India (UIDAI).
Aadhaar jest największym na świecie systemem identyfikacji biometrycznej pod względem liczby użytkowników. Główny ekonomista Banku Światowego, Paul Romer, określił go jako „najbardziej zaawansowany dokument tożsamości na świecie”. Należy jednak zaznaczyć, że Aadhaar jest traktowany jako dowód zamieszkania, a nie obywatelstwa, co oznacza, że posiadanie tego numeru nie przyznaje automatycznie praw do zamieszkania w Indiach.
e-KYC
Jedną z usług oferowanych przez system Aadhaar jest Aadhaar e-KYC, czyli system elektronicznej autoryzacji, który umożliwia integrację z Unified Payments Interface (UPI), będącym elektronicznym systemem płatności w czasie rzeczywistym. Wprowadzenie tych technologii przyczyniło się do znacznego obniżenia kosztów pozyskania nowego klienta przez banki, z 23 dolarów do jedynie 15 centów, co pozwoliło na włączenie do systemu bankowego ponad 80% populacji Indii w ciągu zaledwie 7 lat.
Kontrowersje
Aadhaar stał się przedmiotem kilku orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy Indii. We wrześniu 2013 roku Sąd orzekł, że „nikt nie powinien ponosić konsekwencji z powodu braku numeru Aadhaar”, podkreślając, że rząd nie ma prawa odmówić świadczeń mieszkańcowi, który nie posiada tego numeru, ponieważ jest on dobrowolny i nieobowiązkowy.
W wrześniu 2018 roku Sąd Najwyższy orzekł, że numer Aadhaar nie jest wymagany do otwierania rachunków bankowych, uzyskiwania numeru telefonu komórkowego ani przyjęcia do szkoły.