Aaadonta pelewana
To gatunek ślimaka trzonkoocznego z rodziny Endodontidae, będący endemicznym przedstawicielem Palau. Klasyfikowany jest jako krytycznie zagrożony wyginięciem, a według wszelkich przesłanek może być już wymarły.
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1976 roku przez Alana Solema na podstawie 10 okazów, które zebrano na wyspach Koror i Peleliu, należących do archipelagu Palau.
Morfologia
Muszla tego ślimaka ma średnicę od 2,56 do 2,88 mm oraz wysokość od 1,91 do 2,01 mm, co daje stosunek wysokości do średnicy wynoszący od 0,628 do 0,704. Muszla składa się z od 5 do 5¾ ciasnych skrętów. Szczyt muszli oraz skrętka są wyraźnie wyniesione i lekko zaokrąglone od góry. Dołek osiowy jest niewielki, a stosunek średnicy muszli do średnicy dołka wynosi od 6,68 do 10,6. Główne elementy rzeźby radialnej w szczytowej i podszczytowej części muszli są słabo widoczne. Rzeźba skrętów postnuklearnych charakteryzuje się delikatnie zaznaczonymi żebrami radialnymi oraz bocznymi perełkowaniami, które są ułożone w spiralne rządki, będące przedłużeniem spiral wierzchołkowych. Szwy są wgłębione, a bruzda nadperyferyjna jest ledwo zauważalna. Peryferia muszli są zaokrąglone. Ujście, nachylone pod kątem 5° do osi muszli, ma kształt podługowato-jajowaty. Wysoka i gruba przegroda wrzecionowa, z zaokrągloną górną częścią, opada po przekątnej i krzyżuje się z kallusem u podstawy wrzeciona. Zwykle występują trzy przegrody parietalne, silnie perełkowane u góry, z których trzecia ma zredukowaną wysokość. Przegrody palatalne mogą występować w liczbie trzech lub czterech.
Ekologia i zagrożenie
Ten ślimak zamieszkiwał nizinne wilgotne lasy równikowe. Był endemiczny dla kilku małych wysp archipelagu Karolinów, w tym Koror i Peleliu, o powierzchniach poniżej 19 km². W trakcie poszukiwań na wyspach Palau w latach 2003, 2005 i 2007 nie udało się odnaleźć żadnych osobników tego gatunku, a środowisko wysp ulega znacznej degradacji, w tym wylesieniu, co sugeruje, że może on być już gatunkiem wymarłym. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych IUCN został sklasyfikowany w 2012 roku jako gatunek krytycznie zagrożony.