Aaadonta angaurana
Aaadonta angaurana to gatunek ślimaka trzonkoocznego, który należy do rodziny Endodontidae. Jest to endemit wyspy Angaur, będącej częścią Palau. Klasyfikowany jest jako krytycznie zagrożony wyginięciem, a istnieje przypuszczenie, że mógł już wymrzeć.
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1976 roku przez Alana Solema, na podstawie około 130 okazów zebranych w rejonie stacji badawczej 175 na wyspie Angaur. Holotyp został pozyskany przez dwóch japońskich badaczy w kwietniu 1936 roku. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwy wyspy, która stanowi lokalizację typową dla tego gatunku.
Morfologia
Muszla tego ślimaka osiąga średnicę od 3,58 do 4,21 mm oraz wysokość od 1,82 do 2,19 mm; stosunek wysokości do średnicy wynosi od 0,471 do 0,565. Muszla składa się z 5⅛ do 6⅛ skrętów. Szczyt muszli oraz skrętka są równomiernie wyniesione, z zaokrąglonym wierzchołkiem i stosunkowo niskim profilem. Otwór osiowy jest szeroko otwarty i przyjmuje kształt litery U. Stosunek średnicy muszli do średnicy dołka wynosi od 3,83 do 4,7. Główne elementy rzeźby radialnej w części szczytowej i podszczytowej są zanikłe, natomiast rzeźba skrętów postnuklearnych jest typowa dla tego rodzaju, składająca się z delikatnych żeberek radialnych oraz bocznych perełkowań ułożonych w spiralne rządki, które są przedłużeniem spiral wierzchołkowych. Szwy są płytkie, a bruzda nadperyferyjna jest dobrze wykształcona, podczas gdy bruzda podperyferyjna jest słabo widoczna. Peryferia muszli są wydłużone w formie dziobatego kilu. Ujście, nachylone pod kątem 15° do osi muszli, ma niemal prostokątny kształt, z mocno ściśniętymi bokami poniżej peryferiów. Przegroda wrzecionowa, wycofana w głąb ujścia, przyjmuje formę niskiej, ostrej listewki. W muszli występują trzy przegrody parietalne oraz cztery przegrody palatalne (górna z nich leży powyżej peryferiów i jest bardzo niska), wszystkie z perełkowaniami w tylnych częściach.
Ekologia i zagrożenie
Ślimak ten zamieszkiwał wilgotne lasy równikowe w nizinnych rejonach. Występował endemicznie na wyspie Angaur w archipelagu Karolinów, na obszarze nieprzekraczającym 8 km². Ostatnie obserwacje miały miejsce w 1936 roku, kiedy to zebrano wszystkie znane nauce okazy. Od tamtego czasu środowisko wyspy uległo znacznym zmianom, w tym wylesieniu. Misja z 2005 roku nie potwierdziła obecności tego ślimaka, co sugeruje, że gatunek ten mógł już wyginąć. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych IUCN został w 2012 roku sklasyfikowany jako gatunek krytycznie zagrożony.