A Wrenched Virile Lore to album remixowy szkockiego zespołu Mogwai, składający się z przeróbek utworów z albumu Hardcore Will Never Die, But You Will, stworzonych przez innych artystów. Premiera miała miejsce 19 i 23 listopada 2012 roku w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych.
Album
Historia i wydania
Druga kompilacja remiksów zespołu Mogwai, A Wrenched Virile Lore, powstała na podstawie koncepcji Kicking a Dead Pig: Mogwai Songs Remixed, według której zespół zlecił realizację remiksów swoim znajomym muzykom.
Album został wydany 19 listopada 2012 roku w Wielkiej Brytanii przez Rock Action Records w formie CD, a 23 listopada jako podwójny winyl LP, który zawierał kod umożliwiający pobranie wersji cyfrowej. Tego samego dnia ta sama wersja ukazała się również w Stanach Zjednoczonych nakładem wytwórni Sub Pop. Wersja amerykańska różniła się detalami od brytyjskiej: wydano ją w limitowanej liczbie 2500 egzemplarzy, z pierwszą płytą w kolorze czerwonym przezroczystym, a drugą w szarym marmurkowym deseniu.
Lista utworów
CD
Lista według Discogs:
Pierwotne utwory zostały stworzone przez zespół Mogwai w składzie:
- Dominic Aitchison – gitara basowa
- Stuart Braithwaite – gitara
- Barry Burns – gitara, instrumenty klawiszowe
- Martin Bulloch – perkusja
- John Cummings – gitara
Fotografia na okładce, przedstawiająca japońskiego roadie, została wykonana przez Antony’ego Crooka.
LP
Lista według Discogs:
Side A
Side B
Side C
Side D
Odbiór
Opinie krytyków
Album uzyskał średnią ocenę 65 na 100 na podstawie 13 recenzji w zestawieniu Album of the Year, 6.3/10 na podstawie 16 recenzji w AnyDecentMusic? oraz 62 na 100 w podsumowaniu Metacritic, z ogólnym komentarzem „przychylne opinie”.
Heather Phares z AllMusic oceniła, że A Wrenched Virile Lore to „zbiór przeróbek, które są bardziej spójne niż ich wcześniejsze wydawnictwo, Kicking a Dead Pig, a jednocześnie kierują utwory z Hardcore Will Never Die, But You Will w zupełnie nowe kierunki. Zespół zaangażował remikserów, którzy odnoszą się do różnych aspektów ich brzmienia i dzielą z nimi ducha indywidualizmu.”
Stuart Berman z Pitchfork stwierdził, że A Wrenched Virile Lore w porównaniu do poprzedniego albumu remixowego, Kicking a Dead Pig, jest „bardziej spójnym dziełem, oferującym intelektualną, alternatywną reimaginację albumu Mogwai z 2011 roku, Hardcore Will Never Die But You Will.”
Chris Saunders z musicOMH zauważył, że A Wrenched Virile Lore jako samodzielne wydawnictwo traci kontekst, jeśli nie zna się Hardcore Will Never Die But You Will, jednak dodał: „to nie oznacza, że nie jest to imponująca kolekcja, ale prawdziwą korzyść odniosą ci, którzy już znają te utwory i mogą dostrzec ich esencję, szczególnie w miejscach, gdzie remiks różni się od oryginału.”
Joe Clay z The Quietus uznał, że remikserzy „wykonali swoje zadanie, przekształcając wypożyczony materiał w coś równie wartościowego”, dodając, że nowe utwory „zasługują na to, by istnieć samodzielnie.”
Jamie Atkins z Record Collector ocenił, że A Wrenched Virile Lore to „intrygująca i pełna przygód kolekcja, która zwiększa radość słuchacza z poznawania i doceniania materiału źródłowego.”
Matthew Ritchie z Exclaim! zauważył, że A Wrenched Virile Lore to solidna kolekcja ciężkich, IDM-owych reimaginacji, które pozbawiają Mogwai ich gęstej atmosfery, na rzecz pulsujących syntezatorów i polirytmicznych automatów perkusyjnych. Dodał, że dla fanów Mogwai nie jest to może niezbędny materiał, ale utwory z A Wrenched Virile Lore pozwolą lepiej docenić jeden z najlepszych albumów zespołu od lat.
Yorgo Douramacosa ze Slant Magazine stwierdził, że A Wrenched Virile Lore „uwydatnia cechy Hardcore Will Never Die, które łatwo byłoby przeoczyć lub zignorować, co czyni go wartościowym uzupełnieniem tego wyjątkowego albumu.”
Magazyn Fact zauważył, że A Wrenched Virile Lore nie jest „tak przełomowy ani tak dziwaczny jak jego poprzednik, ale nie jest pozbawiony zalet”. Jako przykład podano rozbudowany remiks ’Rano Pano’, który „przy zachowaniu znajomego dźwięku oryginału, kładzie akcent w nowych miejscach, wydobywając zupełnie inną formę” oraz ’La Mort Blanche’ Roberta Hampsona, który został rozbudowany do „13-minutowej, mieniącej się epopei.”
Paula Mejia z Consequence of Sound oceniła remix album Mogwai jako pewne odejście od „tradycyjnie nietradycyjnego post-rocka grupy, który jest dokładnie tym, czym powinien być, co może być sukcesem samym w sobie. Nie jest to jednak elektroniczna uczta, na którą wskazywałaby lista utworów z udziałem zaproszonych gości”, przyznając albumowi ocenę C-.
Bevis Man z magazynu DIY skomentował, że „sama natura albumów z remiksami sprawia, że rzadko tworzą one spójną całość”, przyznając wydawnictwu tylko 2,5 gwiazdki (z 5).
Przypisy