A Second Face (Drugie Oblicze)
„A Second Face” to gra przygodowa stworzona przez Jospina Le Woltaire, która została wydana w 2008 roku w modelu freeware. Pod względem gatunkowym, gra łączy elementy fantasy i science-fiction, a także nawiązuje do klasycznego cyberpunka oraz idei oświeceniowych.
Fabuła
Akcja gry toczy się na planecie, która obraca się synchronicznie z jej słońcem. Strona planety skierowana w stronę słońca jest zamieszkiwana przez Strefisów, zwanych Oświeconymi, natomiast ciemna strona należy do Ugeltzów, zwanych Ludźmi Nocy. Obie cywilizacje nie miały ze sobą kontaktu od wieków, a ich pamięć o sobie przetrwała jedynie w legendach.
Historia rozpoczyna się w pałacu Ugka, władcy krainy, która znajduje się na ciemnej stronie planety. Ugk wzywa swoich dwóch synów, książąt Rabokka i Torga, i poleca im znaleźć rozwiązanie dla problemu kryzysu energetycznego w krainie. Kryzys ten spowodowany jest wyczerpaniem złóż marginu, który jest kluczowym surowcem energetycznym, a także walutą oraz popularnym narkotykiem wśród elit. Wskazówką do rozwiązania problemu ma być legenda o tajemniczej Krainie Światła, w której Ugk dostrzega potencjalne źródło niekończącego się światła i energii. Nagrodą za wykonanie zadania jest prawo do sukcesji, dlatego mimo sceptycyzmu wobec teorii ojca, książęta rozpoczynają swoje poszukiwania Krainy Światła.
Produkcja
„A Second Face” została stworzona przy użyciu silnika Adventure Game Studio. Proces tworzenia gry był w dużej mierze improwizacyjny. Le Woltaire rozpoczął pisanie fabuły od szkicowania tła i postaci. Następnie zaplanował główne cutscenki zgodnie z kluczowymi założeniami fabularnymi. Kolejne motywy, postacie i zagadki były dodawane nieliniowo i rozwijane w trakcie tworzenia skryptu gry. „Łączenie szkicowania, modelowania komputerowego, dramaturgii i pisania skryptów to dla mnie skuteczny sposób na harmonijne współgranie różnych elementów” – zauważa autor.
Grafiki postaci i tła zostały najpierw naszkicowane węglem, a następnie pokolorowane akwarelą. Te projekty zostały zeskanowane i poddane cyfrowemu retuszowi. Szkice tła posłużyły jako odniesienie dla trójwymiarowych modeli, które następnie zostały cyfrowo dopasowane do stylu graficznego postaci. Zarówno postaci, jak i tła zostały animowane klatkowo, wykorzystując sześć klatek animacji dla każdego obiektu.
Podczas projektowania miasta Ugeltzów, Le Woltaire czerpał inspirację z mapy starożytnego Babilonu.
Obsługa gry
Gra składa się z interaktywnej części oraz przerywników filmowych. Gracz kontroluje postać za pomocą menu kołowego oraz inwentarza, co jest typowe dla klasycznych gier przygodowych. Dodatkowo, gra oferuje funkcję otwartych dialogów z bohaterami niezależnymi, które prowadzone są poprzez wpisywanie słów kluczowych w trakcie rozmowy.
Nagrody i wyróżnienia
„A Second Face” zdobyła 15 nominacji do nagrody AGS Award 2008. Gra została uhonorowana w trzech kategoriach: najlepsza fabuła 2008, najlepsze tła 2008 oraz najlepsza gra 2008.
Dostępność i wersje
Grę można pobrać za darmo z oficjalnej strony A Second Face lub z bazy gier Adventure Game Studio. Oryginalna niemiecka wersja gry zawiera tłumaczenia na kilka języków, w tym na język polski.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona gry A Second Face. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-25)].
A Second Face w portalu Mobygames (ang.).
Recenzja w portalu Adventure Archive. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-06)]. (niem.).
Recenzja w portalu Daily Click (ang.).