Avul Pakir Jainulabdeen Abdul Kalam (urodzony 15 października 1931 w Rameswaram, zmarły 27 lipca 2015 w Shillong) był prezydentem Indii w latach 2002–2007, a także inżynierem i naukowcem.
Życiorys
Abdul Kalam przyszedł na świat 15 października 1931 roku na wyspie Rameswaram w miejscowości Dhanushkoldi, w rodzinie muzułmańskiej o robotniczych korzeniach. W 1958 roku uzyskał dyplom inżyniera aeronautyki w Instytucie Technologii w Madrasie. Po zakończeniu pracy nad projektem poduszkowców dołączył do Indyjskiej Organizacji Badań Obronnych i Rozwoju (DRDO). W 1962 roku wstąpił do Indyjskiej Organizacji Badań Kosmosu, gdzie jego zespół odniósł sukces w realizacji startów kilku satelitów. Znacząco przyczynił się do rozwoju pierwszego indyjskiego pojazdu kosmicznego (Satellite Launch Vehicle, SLV-III), który w lipcu 1980 roku umieścił na orbicie sztuczny satelita Rohini.
W 1982 roku Kalam powrócił do DRDO jako dyrektor, koncentrując się na projekcie pocisków kierowanych, co przyczyniło się do nadania mu przydomka „człowiek-pocisk”. Jego program pomógł również w rozwoju produkcji materiałów medycznych w oparciu o nowatorskie technologie.
W lipcu 1992 roku Kalam został doradcą ds. nauki w Ministerstwie Obrony Indii, a później, jako główny doradca naukowy rządu, otrzymał tytuł ministra w gabinecie premiera. Jego praca przyczyniła się do przeprowadzenia udanego testu atomowego Pokhran-II w 1998 roku, potwierdzając status Indii jako państwa atomowego. Brał także udział w projekcie „India Millenium Mission 2020”.
Od listopada 2001 roku Kalam zajął się pracą akademicką, zostając profesorem technologii i społecznej transformacji w Anna University. W szczególności angażował się w misję motywowania młodzieży do uczestnictwa w programach narodowego rozwoju poprzez spotkania z uczniami i studentami w całym kraju.
25 lipca 2002 roku wybrano go na 11. prezydenta Indii.
Polityka
Opinie Kalama na różne tematy mogły być kształtowane przez jego rolę w naukowej karierze. W swojej książce „Indie 2020” zdecydowanie promował aktywny plan rozwoju kraju poprzez edukację oraz narodowy program rozwoju do roku 2020. Kalam był także zwolennikiem przyjęcia przez Indie bardziej stanowczej postawy w polityce międzynarodowej, wierząc, że program atomowy mógłby wzmocnić pozycję kraju na arenie globalnej.
Wspierał także rozwój w innych dziedzinach, takich jak nauka i technologia, proponując program badawczy dotyczący bio-implantów. Był orędownikiem otwartego oprogramowania, które według niego przyniesie społeczeństwu największe korzyści w dziedzinie informatyki.
Kalam pochodził z społeczności Marakkar w południowych Indiach. Choć był zwolennikiem szybkiego rozwoju Indii, część jego poglądów przybierała nieco nacjonalistyczny charakter. Wierzył w moc nauki i technologii jako rozwiązania problemów społecznych.
Odznaczenia
- Order Bharat Ratna (1997)
- Order Padma Vibhushan (1990)
- Order Padma Bhushan (1981)
Krytyka
Kalam spotykał się z krytyką, zwłaszcza ze strony lewicowej prasy.
Był również szeroko krytykowany za rozwiązanie zgromadzenia stanu Bihar w nocy, bez konsultacji z odpowiednimi ekspertami, co zarzucano mu jako naruszenie konstytucyjnych uprawnień głowy państwa.
Życie prywatne
Kalam przestrzegał rygorystycznej dyscypliny osobistej, był wegetarianinem i stosował abstynencję seksualną oraz alkoholową. W swoich przemówieniach często przytaczał kural, poezję tamilska. Regularnie czytał Koran. Napisał również kilka książek, w tym swoją najbardziej znaną autobiografię „Skrzydła ognia”, skierowaną głównie do indyjskiej młodzieży. Inna z jego książek, „Rozmowy na temat przyczyn życia”, ma charakter duchowy.
Abdul Kalam był zwolennikiem Sathya Sai Baby. Odwiedził go 23 listopada 2006 roku, w dniu jego osiemdziesiątych pierwszych urodzin.
Przypisy