A Midsummer Day’s Dream to poemat autorstwa angielskiego romantycznego poety Edwina Atherstone’a.
Charakterystyka ogólna
Poemat został wydany w 1824 roku jako druga publikacja poety, po jego debiutanckim tomie, który zawierał utwory The Last Days of Herculaneum oraz Abradates and Panthea, opublikowanym w 1821 roku. W polskich podręcznikach dotyczących historii literatury angielskiej nie ma wzmianki o tym dziele, ani informacji na temat jego przekładu na język polski.
Forma
W poemacie A Midsummer Day’s Dream Atherstone zastosował typowy dla poezji angielskiej rodzaj wiersza, czyli nierymowany pentametr jambiczny, znany jako blank verse. Jest to dziesięciozgłoskowiec, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu (sSsSsSsSsS). Taki wzór metryczny jest stosowany w literaturze angielskiej od szesnastego wieku i wielokrotnie potwierdził swoją wartość. Po raz pierwszy został wykorzystany w tłumaczeniu z łaciny przez Henry’ego Howarda, 3. hrabiego Surrey, straconego w 1547 roku. W szczególności upodobali go sobie autorzy dramatyczni. W wielkiej epice blank verse zastosował John Milton w Raju utraconym. Atherstone wykorzystywał ten styl od początku, zarówno w Ostatnich dniach Herkulanum, jak i w Abradatesie i Panthei. Po wydaniu A Midsummer Day’s Dream zastosował go także w swoich monumentalnych eposach, takich jak Upadek Niniwy oraz Izrael w Egipcie. Atherstone wzbogaca rytmikę wiersza poprzez zastosowanie wyrazistych przerzutni:
’Tis gone;—
And, far beyond, you see a diamond hill
On which a ruby palace stands;—its gates
Are silver, and its crystal windows gleam
To the setting sun.
Rezygnując z rymów, poeta czasami ozdabia wers aliteracją, która w literaturze angielskiej jest standardowym rodzajem instrumentacji głoskowej. Mimo że wiersz aliteracyjny wyszedł z użycia w czternastym wieku, angielscy autorzy często stosują współbrzmienie początkowe jako ornament.
The white sails one by one are spread, – and now
Slowly and steadily they steal along.
[…] resolutions great
For future days, only to fall in turn
As others fell, from force of outward thing
[…] The new-moulded form
Feeleth not fire nor frost.
Treść
Poemat składa się z wprowadzenia (Introduction) oraz zasadniczej części (Dream). Recenzent z The Westminster Review zauważa, że wprowadzenie jest napisane w sposób przyjemny, elegancki i poetycki, opisując różne okoliczności i uczucia, które miały miejsce przed „Dream” (głównym tematem tomu). W wprowadzeniu zarysowano sytuację, w której poeta doświadcza wizji, przedstawionej w dalszej części utworu. Duch Słońca zwraca się do podmiotu lirycznego, uwalnia go od ograniczeń materialnego ciała i zabiera na podróż po całym świecie, najpierw na biegun północny, następnie w kierunku równika, potem w głębiny morskie, a na końcu do rozgrzanego wnętrza ziemi.
Opinia krytyki
Ogólnie rzecz biorąc, omawiany poemat spotkał się z pozytywnymi opiniami współczesnych krytyków literackich. Recenzent The Literary Gazette and Journal of Belles Lettres, Arts, Sciences, &c. napisał o poecie: That Mr. Atherstone is a poet of a very high order, no one who has read his „Last Days of Herculaneum” can doubt; and the present work, though, like its precursor, unequal, will not only confirm but augment his fame. Splendid conception, and the appearance of being borne on with the full tide of inspiration, are his striking characteristics. Z kolei wydawcy Monthly Catalogue byli nieco bardziej powściągliwi. Krytyk stwierdził: Like the former effusions of Mr. Atherstone’s muse, this poem is distinguished by a highly fanciful and imaginative character, which often reaches a degree of extravagance and absurdity; though accompanied by decided manifestations of poetic power.
Przypisy