A Matter of Life and Death Tour

Trasa koncertowa A Matter of Life and Death Tour to przedsięwzięcie heavymetalowej grupy Iron Maiden, mające na celu promocję ich czternastego albumu studyjnego A Matter of Life and Death. Pierwsza część trasy obejmowała koncerty w wybranych miastach Ameryki Północnej, Japonii oraz Europy, podczas których zespół zaprezentował w całości utwory zawarte na albumie. To kontrowersyjne i wyjątkowe wydarzenie w historii zespołu spotkało się z różnorodnymi reakcjami publiczności. Druga część trasy miała miejsce w 2007 roku, kiedy to zespół po raz pierwszy zagościł w Indiach oraz Zjednoczonych Emiratach Arabskich, a także zagrał ważny koncert halowy w Serbii. Koncerty odbywały się głównie na stadionach sportowych oraz podczas dużych festiwali, z okazji 25-lecia wydania albumu The Number of the Beast. Zespół wykonał na żywo pięć najpopularniejszych utworów z tego legendarnego albumu. Ostatecznie trasa obejmowała 61 koncertów w 26 krajach, przyciągając około 1,75 miliona widzów.

Przebieg trasy

Od września 2006 roku muzycy rozpoczęli trasę A Matter of Life and Death World Tour 2006/07, grając wyprzedane koncerty w wielkich arenach Azji, Ameryki Północnej i Europy. Zamiast wykonywać wiele klasycznych utworów, zespół zdecydował się na zaprezentowanie całego repertuaru albumu, nawiązując do tradycji wielkich legend rocka lat 70. W Szwecji 60 tys. biletów na cztery koncerty sprzedano w zaledwie 45 minut, a podobnie sytuacja wyglądała w trakcie trasy po Wielkiej Brytanii, gdzie dziewięć koncertów zgromadziło 150 tys. widzów. Druga część trasy miała miejsce w 2007 roku i była związana z obchodami ćwierćwiecza wydania albumu The Number of the Beast. Zespół wystąpił na stadionach w Bułgarii (45 tys.), Czechach, Serbii, Słowenii, Niemczech oraz Włoszech (Stadion Olimpijski w Rzymie).

Europejska publiczność mogła ponownie zobaczyć zespół w roli headlinerów dużych festiwali, takich jak Graspop Metal Meeting, Fields of Rock, czy Heineken Jamming Festival, gdzie obecnych było 155 tys. widzów. Po raz czwarty w karierze, zespół wystąpił w Donington Park na Download Festival 2007, gdzie zgromadził niemal 85 tys. fanów.

Pierwsze koncerty Iron Maiden w Indiach oraz Zjednoczonych Emiratach Arabskich również przeszły do historii, odbywając się przed 55 tys. widzów na Bangalore Palace Grounds w Bombaju oraz jako headliner na Dubai Desert Rock Festival dla 30 tys. widzów. Bilety sprzedano w błyskawicznym tempie, co stanowiło ogromny sukces metalowej grupy w tym regionie świata.

Trasę promującą album zakończono 24 czerwca 2007 roku występem w londyńskiej Brixton Academy, z którego dochody zostały przeznaczone na fundację The Clive Burr MS Trust. Stan byłego perkusisty Iron Maiden był już bardzo poważny i niestety nie poprawił się aż do jego śmierci w 2013 roku. „Clive Aid Trust Show 2007”, podobnie jak wcześniejsze edycje, był transmitowany online, a ostatnie show dedykowane byłemu perkusiście oglądało około 200 tys. fanów „na żywo” dzięki połączeniom cyfrowym.

Supporty

Lauren Harris – wszystkie koncerty trasy, z wyjątkiem Skandynawii.
Trivium – od 12 listopada 2006 (Helsinki) do 23 grudnia 2006 (Londyn).
In Flames – BeastFest: Indie, ZEA, Ludwigshafen, Düsseldorf oraz europejskie festiwale 2007.
Stone Sour – koncert w Dubaju.
The Prodigy – koncert w Dubaju.
Bullet for My Valentine – trasa po USA i Kanadzie, europejskie festiwale 2007.
3 Inches of Blood – koncert na Irvine Meadows 21 października 2006.
Lamb of God – europejskie festiwale 2007.
Evanescence – europejskie festiwale 2007.
Motörhead – koncert w Rzymie oraz europejskie festiwale 2007.
Papa Roach – koncerty w Ludwigshafen, Düsseldorfie oraz europejskie festiwale 2007.
Sadist – koncert w Rzymie oraz europejskie festiwale 2007.
Parikrama – BeastFest: Indie, ZEA, Londyn oraz europejskie festiwale 2007.
Mastodon – koncert w Rzymie oraz europejskie festiwale 2007.
Slayer – europejskie festiwale 2007.
Machine Head – koncert w Rzymie oraz europejskie festiwale 2007.
Gate Crusher – koncert w Ostrawie.
FTM – BeastFest: Indie.
AXAT – koncert w Sofii.
Tide – koncert w Lublanie.

Setlista

Etap pierwszy

Introdukcja: Gustav Holst „Mars, the Bringer of War” – introdukcja przed każdym koncertem trasy 2006 r.

„Different World”
„These Colours Don’t Run”
„Brighter Than a Thousand Suns”
„The Pilgrim”
„The Longest Day”
„Out of the Shadows”
„The Reincarnation of Benjamin Breeg”
„For the Greater Good of God”
„Lord of Light”
„The Legacy”
„Fear of the Dark”
„Iron Maiden”

Bisy:

„2 Minutes to Midnight”
„The Evil That Men Do”
„Hallowed Be Thy Name”

Uwagi: Na pierwszym etapie trasy zespół zaprezentował w całości repertuar promowanego albumu A Matter of Life and Death.

Etap drugi

Introdukcja: Gustav Holst „Mars, the Bringer of War” – introdukcja przed każdym koncertem trasy 2007 r.

„Different World”
„These Colours Don’t Run”
„Brighter Than a Thousand Suns”
„Wrathchild”
„The Trooper”
„Children of the Damned”
„The Reincarnation of Benjamin Breeg”
„For the Greater Good of God”
„The Number of the Beast”
„Fear of the Dark”
„Run to the Hills”
„Iron Maiden”

Bisy:

„2 Minutes to Midnight”
„The Evil That Men Do”
„Hallowed Be Thy Name”

Uwagi: Setlista koncertów drugiego etapu trasy, odbywającego się w 2007 roku, zawierała cztery (mimo zapowiadanych pięciu) najpopularniejsze kompozycje z albumu The Number of the Beast, co było związane z obchodami ćwierćwiecza jego premiery. Zespół początkowo planował zagrać siedem utworów z tej płyty, a nawet cały jej program. Utwór „Children of the Damned” został pominięty podczas czterech pierwszych koncertów 2007 roku w Dubaju, Atenach, Belgradzie i Bangalurze.

Oprawa trasy

Charakter oprawy koncertów był ściśle związany z tematyką tekstów oraz ilustracją okładkową albumu A Matter of Life and Death. Scena przypominała wielkie fortyfikacje znane z pól bitewnych obu wojen światowych. Podium oraz boczne wybiegi były dekorowane materiałami z reprodukcjami barykad, transzei, okopów oraz miejsc strzelniczych. Część z nich pokryto tkaniną przypominającą siatkę maskującą, a na przedzie sceny umieszczono autentyczne worki wypełnione piaskiem, oraz zasieki owinięte drutem kolczastym. Na deskach sceny znajdowało się tworzywo z reprodukcjami pola bitwy, w tym kałużami błota i krwi. W głębi sceny zawieszono siatkę maskującą oraz khaki tkaninę, która została rozciągnięta wzdłuż ramp świateł. Z górnej rampy przedniej zwisały fantomy spadochroniarzy z materiałowymi czaszami. Na przedzie obu wybiegów umieszczono potężne reflektory typu 'szperacz’, używane przez żołnierzy artylerii przeciwlotniczej podczas II wojny światowej.

Backdropy w tle przedstawiały malowidła związane z tematyką poszczególnych utworów albumu. Z powodu unikalnego, konceptualnego charakteru koncertów, występy planowane na 2006 rok odbywały się wyłącznie w wyselekcjonowanych arenach sportowych, co miało na celu podkreślenie ich ekskluzywności.

Maskotka zespołu, Eddie, pojawiała się podczas każdego koncertu dwukrotnie. W wersji mobilnej, jako umundurowany żołnierz (podczas „The Evil That Men Do”), a gdy centralne podium przekształcało się w ogromny czołg (podczas „Iron Maiden”), maskotka ukazywała się z wieżyczki, obserwując publiczność przez lornetkę z reflektorami LED.

W 2007 roku, gdy zespół wrócił do bardziej konwencjonalnego repertuaru, podczas „The Number of the Beast” pojawiła się mechatroniczna lalka Bafometa, znana z koncertów 2005 roku. Bruce Dickinson występował podczas wszystkich koncertów w ciemnozielonym przebraniu. System oświetleniowy został rozszerzony o boczne wybiegi estrady. Cztery mobilne rampy mogły przybierać różne formy, unosząc się, załamując, a nawet składając nad sceną. Efekty świetlne dominowały w widowisku, co spowodowało rezygnację z pirotechniki. Na wielu koncertach wykorzystywano telebimy zawieszone po obu stronach sceny.

Daty trasy

UWAGA! W wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów mogą nie odpowiadać stanowi pierwotnemu, znanemu z materiałów prasowych grupy.

Uwagi

Koncerty z 2006 roku miały bardziej kameralny charakter, odbywając się wyłącznie w arenach sportowych w wybranych miastach.
Po raz pierwszy w historii, zespół zagrał repertuar promowanego albumu A Matter of Life and Death w całości.
Grupa zaprezentowała konceptualne widowisko nawiązujące do militarystycznej tematyki albumu.
W ciągu 45 minut sprzedano 60 tys. biletów tylko na halowe koncerty w Szwecji.
Tournee w Skandynawii (11 koncertów halowych) przyciągnęło około 160 tys. widzów.
Koncerty w Europie sprzedawały się w ciągu minut lub godzin.
9 koncertów w arenach widowiskowo-sportowych w Wielkiej Brytanii zgromadziło nawet 150 tys. widzów.
Trasa w wybranych miastach USA i Kanadzię była w całości wyprzedana, a areny miały pojemność 20 tys. miejsc.
W Earls Court odbyły się dwa wyprzedane koncerty, które zgromadziły łącznie ponad 45 tys. widzów, były to ostatnie występy grupy w tym miejscu.
Drugi odcinek trasy, przypadający na rok 2007, nosił tytuł „A Matter of the Beast” w nawiązaniu do ćwierćwiecza wydania kultowego albumu The Number of the Beast (1982).
Zespół zaprezentował wybór kompozycji z promowanego albumu oraz kilka klasyków z 1982 roku, skupiając się na koncertach festiwalowych i stadionowych.
Pierwszy koncert grupy w Bangalurze, Indie przyciągnął niemal 55 tys. widzów. Impreza była również pierwszym z cyklu festiwali „Beast Fest’07”, nawiązującym do 25-lecia premiery albumu The Number of the Beast.
Koncert w Serbii, w Centrum Wystawowym, zgromadził prawie 33 tys. widzów, co było rekordem dla wszystkich występów w tym obiekcie.
Koncerty na stadionach w Sofii, Ostrawie czy Rzymie przyciągały po ponad 40 tys. widzów.
Czwarty koncert w roli headlinera na festiwalu w Donington Park przyciągnął około 85 tys. widzów i był transmitowany w Internecie dla setek tysięcy fanów.
Koncert na Heineken Jammin’ Festival w Wenecji zgromadził niemal 155 tys. fanów.
Festiwale w Belgii, Hiszpanii i Holandii gromadziły po 55 tys. fanów.
Zamykający trasę koncert w Brixton Academy był ostatnim z cyklu „Clive Aid Trust”, podobnie jak wcześniejsze był transmitowany online. Ostatnie show dedykowane byłemu perkusiście Iron Maiden zobaczyło dzięki transmisji „na żywo” około 200 tys. fanów.
16 koncertów, które zespół zagrał w 2007 roku, przyciągnęło łącznie 800 tys. widzów – co stanowi rekord w kontekście relacji ilości występów do średniej frekwencji.