„A la juventud filipina” to wiersz napisany przez José Rizala w 1879 roku.
Powstał w okresie, gdy Rizal był jeszcze studentem Universidad de Santo Tomás w Manili i jest uważany za najważniejszy utwór poetycki z jego młodzieńczej twórczości. Zyskał uznanie, otrzymując srebrne pióro w konkursie organizowanym przez Liceo Artistico Literario w Manili. Kilkanaście lat po jego napisaniu stał się częścią materiału dowodowego w procesie oskarżającym autora o bunty i działalność wywrotową.
Wiersz jest adresowany do młodzieży filipińskiej i podkreśla jej rolę w przyszłości archipelagu. Rizal używa terminu Filipino w nowym kontekście, odnosząc go do wszystkich mieszkańców terytorium, a nie tylko do osób hiszpańskiego pochodzenia urodzonych na wyspach. Z tego powodu niektórzy krytycy literaccy dostrzegają w nim zalążki przyszłej działalności niepodległościowej Rizala, chociaż ta interpretacja bywa kwestionowana jako nadinterpretacja. Wiersz jest również wypełniony wdzięcznością wobec kolonialnej metropolii, a jedna z najczęściej cytowanych fraz filipińskiego bohatera narodowego, Bella esperanza de la Patria Mía!, pochodzi właśnie z tego utworu.
Utwór doczekał się wielu tłumaczeń, w tym na języki tagalski, angielski oraz włoski. Jest często recytowany podczas ceremonii związanych z obchodami świąt narodowych i bywa cytowany w przemówieniach prezydentów Filipin.
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Wenceslao Emilio Retana: Vida y escritos del Dr. José Rizal / por W.E. Retana; edición ilustrada con fotograbados; prólogo y epílogo de Javier Gómez de la Serna y Miguel de Unamuno. Madrid: Librería General de V. Suárez, 1907, s. 1-512.
Jaime C. De Veyra: Poesías de Rizal / compilación hecha por Jaime C. de Veyra, con un estudio de la personalidad de Rizal por el mismo. Manila: Biblioteca Nacional de Filipinas, Bureau of Printing, 1946, s. I-XVI, 1-138.
Rafael Palma: Biografía de Rizal / por Rafael Palma. Manila: Bureau of Printing, 1949, s. I-XXV, 1-398.