A Hundred Days Off
A Hundred Days Off to szósty album studyjny zespołu Underworld, który zadebiutował 4, 16 i 24 września 2002 roku w formie CD oraz winylu. Jest to pierwszy album stworzony przez zespół po odejściu Darrena Emersona.
Album dotarł do 2. miejsca na liście Top Dance/Electronic Albums według tygodnika Billboard.
Historia
Po wydaniu koncertowego albumu Everything, Everything (4 września 2000 roku) z zespołu odszedł Darren Emerson, aby rozwijać swoją karierę jako DJ. Muzyk określił swój czas spędzony w Underworld jako „genialny”, a decyzję o odejściu tłumaczył zmęczeniem oraz pragnieniem działania na własny rachunek. Jego pierwszym solowym projektem był wydany 15 maja 2000 roku mix album Global Underground 015: Uruguay, nagrany podczas jego ostatniego występu didżejskiego w Ameryce Południowej.
Wewnętrzne napięcia po wydaniu Beaucoup Fish oraz odejściu Emersona wzbudziły obawy o przyszłość Underworld. Pojawiły się wątpliwości, czy Karl Hyde i Rick Smith będą w stanie kontynuować swoją działalność w dwuosobowym składzie i odnaleźć nowe inspiracje w muzyce tanecznej. Na szczęście te obawy okazały się bezpodstawne. Przy tworzeniu albumu A Hundred Days Off Rick i Karl postanowili „zniszczyć przeszłość”.
Rick Smith wyraził satysfakcję z końcowego efektu, mówiąc:
Tytuł albumu, A Hundred Days Off („Sto dni wolnego”), odnosił się do pragnienia dzieci Ricka Smitha, które chciałyby mieć wolne od szkoły.
Wydania
Album był promowany przez trasę koncertową po Czechach (Uście nad Łabą 9 sierpnia 2002 roku), Wielkiej Brytanii (Liverpool 24 sierpnia) oraz Irlandii (Dublin 31 sierpnia). Na rynku płytowym zapowiedzią albumu był singiel Two Months Off, który ukazał się 2 września.
Album zadebiutował (jako CD) już 4 września 2002 roku, jednak tylko w Japonii, nakładem Junior Boy’s Own i V2 Records.
16 września album ukazał się (również jako CD) w Europie dzięki tym samym wytwórniom; dostępna była także dwupłytowa wersja winylowa.
Natomiast 24 września te same wytwórnie wydały album (jako CD) w Stanach Zjednoczonych.
W 2014 roku album został wznowiony przez Universal Music Catalogue jako cyfrowe wydanie (10 plików WAV).
Lista utworów
- wykonawcy (Underworld) – Karl Hyde, Rick Smith
- głos (recytacja) – Juanita
- producent muzyczny, rejestrator, miksujący, inżynier – Rick Smith
- rejestrator, miksujący, inżynier – Mike Nielsen
- nagrywanie, miksowanie – Lemonworld
- grafika – Tomato
Odbiór
Opinie krytyków
Album zdobył szerokie uznanie, zyskując pozytywne recenzje w 18 różnych publikacjach.
Andy Puleston z BBC zauważył, że „brak Emersona jest trudny do zauważenia, co prowadzi do przekonania, że to kreatywny geniusz Ricka Smitha był zawsze na czołowej pozycji. A Hundred Days Off nie różni się znacząco od poprzedniego albumu, można to porównać do kontrastu między Dubnobasswithmyheadman a Second Toughest In The Infants. Najlepiej opisać tę płytę jako Beaucoup Fish, Mark Deux, co nie oznacza braku postępu.
Conor McNicholas z NME ocenił album na 4 gwiazdki, twierdząc, że A Hundred Days Off to „ich najlepszy album od czasu debiutu Dubnobasswithmyheadman; Karl i Rick dokonali powrotu w pięknym stylu”.
Alexis Petridis z The Guardian stwierdził, że A Hundred Days Off to najbardziej zróżnicowany i intrygujący zbiór, jaki Underworld stworzyli od czasów przełomowego dubnobasswithmyheadman. Wyróżnił utwory Dinosaur Adventure 3D oraz Two Months Off, które jego zdaniem „niewątpliwie będą dominować na parkietach przez najbliższe miesiące”.
Eric Carr z Pitchfork zauważa, że z każdym kolejnym wydawnictwem Underworld „dopasowują swoje hipnotyczne bity do najprostszych elementów, zbliżając się do podstawowego wewnętrznego rytmu, tak dostępnego, że świadomość wydaje się być opcjonalna; można by niemal tańczyć do tego we śnie. A Hundred Days Off to kolejny krok w ich procesie. Jest to najlepsza rzecz, jaką stworzyli od czasu Dubnobasswithmyheadman, choć biorąc pod uwagę ich wcześniejsze wydawnictwa, nie jest to zbyt wiele powiedziane. Interesujące jest, że udało im się dopracować swoje brzmienie, nie zmieniając go prawie wcale.”
Redakcja PopMatters zauważyła, że „ostatnie dzieło Underworld to efektowna mieszanka wszystkiego, co do tej pory definiowało muzykę taneczną; jest radosne, taneczne i zabawne”, jednak „większości piosenek brakuje intensywności i głębi, które uczyniłyby ich muzykę bardziej introspektywną”.
Simon Evans z musicOMH podkreślił, że „chociaż A Hundred Days Off być może nie ma surowej energii Second Toughest In The Infants, to w wielu aspektach jest bardziej ułożonym, satysfakcjonującym albumem niż cokolwiek, co Karl Hyde i Rick Smith stworzyli wcześniej”. Zauważył również, że „nieobecność Emersona nie wpłynęła na zespół, co rodzi pytania o jego wkład”. W albumie dostrzega „odnowę i duszę, czego brakuje w dużej części dzisiejszej muzyki tanecznej”. Muzyka jest „zarówno dla umysłu, jak i serca”, a Underworld wydaje się być „bardziej radosny niż wcześniej, z delikatniejszymi tonami nastroju”. Z kolei w utworze Ess Gee autor dostrzegł wpływ instrumentalnego fragmentu z Moonchild King Crimson.
John Bush z AllMusic zauważył, że Rick Smith i Karl Hyde „stanęli przed dodatkowym wyzwaniem na A Hundred Days Off – udowodnienia miłośnikom muzyki dance, że potrafią poradzić sobie ze stratą Darrena Emersona”. Stwierdził, że „wyniki pokazują, iż Emerson najprawdopodobniej wniósł coś, czego teraz brakuje, do trzech albumów, które uświetnił”, dodając jednak, że „charakterystyczne brzmienie Underworld w dużej mierze jest dziełem Smitha i Hyde’a” i jest obecne od otwierającego album Mo Move aż po punkt kulminacyjny Two Months Off, włącznie z „minimalistycznym techno (’Dinosaur Adventure 3D’, 'Luetin’)”.
Recenzent podsumowując, stwierdził, że A Hundred Days Off „nie cierpi na syndrom staruszka; produkcja jest jak zawsze ostra i aktualna, jednak piosenkom brakuje energii, uczucia, a nawet melodii klasycznych albumów Underworld” i ocenił go na tylko dwie gwiazdki.
Mark Reed z Drowned in Sound stwierdził: „Ten album nie jest świetny. To po prostu kolejny album Underworld. Zespół potrafi tworzyć znakomite albumy, ale nie tym razem. Wszystko to już słyszeliśmy.”