A Hard Road to drugi album studyjny zespołu John Mayall & the Bluesbreakers, wydany przez Decca Records w Wielkiej Brytanii oraz London Records w USA.
Album
Historia i muzyka
W 1963 roku w Londynie John Mayall założył zespół The Bluesbreakers, który w następnym roku podpisał umowę z wytwórnią Decca Records, nagrywając albumy: John Mayall Plays John Mayall oraz Blues Breakers with Eric Clapton z Erikiem Claptonem. Album A Hard Road został nagrany w nowym składzie – Peter Green zastąpił Claptona, a jego obecność zaznaczył instrumentalnym utworem „The Supernatural”. W sekcji rytmicznej do zespołu dołączył nowy perkusista, Aynsley Dunbar. Na albumie znajdują się zarówno oryginalne utwory Mayalla, jak i covery, w tym „Some Day After Awhile (You’ll Be Sorry)” Frieddiego Kinga, „Dust My Broom” Elmore’a Jamesa oraz „You Don’t Love Me” Williego Cobbsa.
Album doczekał się kilku wznowień, które obejmowały remastering oraz dodatki w postaci archiwalnych nagrań z tamtego okresu.
Lista utworów
Lista i informacje według Discogs:
Strona 1
Strona 2
Muzycy
Skład zespołu
John Mayall – organy, fortepian, gitara, harmonijka ustna
Peter Green – gitara prowadząca, śpiew
John McVie – gitara basowa
Aynsley Dunbar – perkusja
Muzycy towarzyszący
John Almond, Alan Skidmore, Ray Warleigh – instrumenty dęte
Produkcja
John Mayall – projekt okładki, obraz na awersie, notatki informacyjne
John McVie – zdjęcie na rewersie okładki
Gus Dudgeon – inżynier dźwięku
Mike Vernon – producent
Nagrano w West Hampstead Studios, Londyn, w dniach 11, 12, 19, 24 października oraz 11 listopada 1966 roku.
Lista utworów (CD, wznowienie 2006, Decca)
Lista i informacje według Discogs:
Dysk pierwszy: Pierwotnie wydany jako Decca LK / SKL 4853 w lutym 1967
Dysk drugi: Utwory bonusowe
Kompilacja: 2006 Decca Music Group Ltd
Odbiór
Opinie krytyków
Richie Unterberger z AllMusic zauważa, że „przyszły założyciel Fleetwood Mac, Peter Green, wywarł silny wpływ na swoim jedynym albumie z Bluesbreakers, wykonując kilka utworów oraz pisząc kilka, w tym znakomity, instrumentalny „Supernatural”, który zapowiadał jego późniejsze dzieła, takie jak „Albatross” i „Black Magic Woman””.
Marcin Gajewski z miesięcznika Tylko Rock twierdzi, że „A Hard Road to w zasadzie kontynuacja Blues Breakers with Eric Clapton, choć nieco gorsza, ale wciąż bardzo dobra. To smakowite blues-rockowe granie”. Dodatkowo dodaje, że Peter Green, który zastąpił Claptona, okazał się „nie tylko wspaniałym gitarzystą, ale i utalentowanym kompozytorem. Piękny, nastrojowy „The Supernatural” to jego pierwsze wybitne dzieło, zapowiadające „Albatrosa”. John Mayall „zachował wysoką formę, zarówno jako twórca, jak i wykonawca”.
Adam Williams z magazynu PopMatters uważa, że „pomimo bogatego dorobku, A Hard Road Mayalla jest zwieńczeniem jego długiej kariery, ponieważ został nagrany w szczytowym momencie jego wrażliwości na brytyjski blues. Ponadto, definiuje enigmatyczny talent Greena, który nigdy nie został w pełni wykorzystany. Choć można dyskutować o ich poziomach wielkości, nie można zaprzeczyć, że Mayall i Green spotkali się na krótko i stworzyli potężny materiał razem”.
Według Richarda Haversa z magazynu udiscovermusic, A Hard Road to „jeden z kamieni węgielnych brytyjskiego boomu bluesowego lat 60.”.
Listy tygodniowe
Wyróżnienia
14. miejsce na liście 30 najlepszych brytyjskich albumów blues-rockowych w historii według magazynu Classic Rock.
Uwagi
Przypisy