A Century of Roundels

A Century of Roundels to zbiór wierszy angielskiego poety oraz dramaturga Algernona Charlesa Swinburne’a, wydany w 1883 roku. Utwory wchodzące w skład tego cyklu są spójne zarówno pod względem gatunkowym, jak i wersyfikacyjnym, gdyż wszystkie realizują model roundelu, który został opracowany przez Swinburne’a i jest połączeniem ronda i rondelu.

Treść

Wiele liryków z cyklu A Century of Roundels ma charakter elegijny, co można zauważyć w przykładzie: A time is for mourning, a season for grief to sigh. Najwyraźniej ten ton pojawia się w siedmioczęściowym cyklu A Dead Friend. Trzy wiersze z tego zbioru są poświęcone niemieckiemu kompozytorowi Richardowi Wagnerowi, a są to: The Death of Richard Wagner, Lohengrin oraz Tristan and Isolde. Jeden z utworów ma autotematyczny charakter i dotyczy procesu pisania roundelów.

Forma

Roundele autorstwa Swinburne’a składają się z jedenastu wersów i zawierają trzy strofy, które opierają się na dwóch rymach oraz refrenowym powtarzaniu pierwszych słów utworu. Rymy w roundelach układają się według wzoru abaB bab abaB. Cykl zaczyna się od utworu dedykowanego poetce Christinie Rossetti:

Chociaż wszystkie utwory w cyklu są roundelami, różnią się one rodzajem stosowanego wiersza. Poeta wykorzystuje zarówno bardzo krótkie, jak i długie wersy. W roundelach Swinburne często posługuje się aliteracją, charakterystyczną dla jego stylu, jak np.: The fountain forces, whence like steeds that start; Was life so strange, so sad the sky,/So strait the wide world’s range,/He would not stay to wonder why/Was life so strange?; Dawn’s cloudlets close,/Earth’s brightest-bred/Rose!

Krytyka

Cykl Swinburne’a został zrecenzowany w The Spectator. Krytyk, podkreślając mistrzostwo poety w zakresie wersyfikacji, jednocześnie zarzucił mu monotematyczność, pisząc m.in.: Here man is evidently master of what he deals with. He sports with language, twists it and turns it at his pleasure, and so stirs no deeper feeling than the satisfaction with which we regard the skilful exercise of art. Hence there naturally follows a very narrow limitation of the themes with which such poems can properly deal.

Przekłady

Na język polski przetłumaczone zostały jedynie nieliczne roundele Algernona Charlesa Swinburne’a. Z wersyfikacyjnego i instrumentacyjnego punktu widzenia, w pełni odpowiadający oryginałowi jest Wędrowny wiatru wiew, przekład autorstwa Jerzego Pietrkiewicza, zamieszczony w jego własnej Antologii liryki angielskiej 1300–1950. Również Wiktor J. Darasz próbował zmierzyć się z roundelami.