A-40 KT to radziecki szybowiec wojskowy, klasyfikowany jako czołg latający, który powstał w czasie II wojny światowej.
Historia
W 1941 roku inżynier Oleg Antonow zaprojektował innowacyjny szybowiec, który miał na celu transport czołgów do oddziałów powietrznodesantowych. Szybowiec ten miał być holowany do strefy desantowania, a następnie uwolniony z holu. Po wylądowaniu, czołg mógł być natychmiast przygotowany do walki.
Ten model, oznaczony jako A-40 KT (gdzie skrót KT pochodzi z rosyjskiego Крылья танка, co oznacza „Skrzydlaty czołg”), został zbudowany na bazie lekkiego czołgu T-60. Charakteryzował się drewnianą konstrukcją i był dwupłatowy, co stanowiło rzadkość. Miejsce dla kierowcy czołgu pełniło jednocześnie rolę kabiny szybowca, a cała konstrukcja była pokryta płótnem.
Prototyp szybowca powstał w kwietniu 1942 roku, a od 7 sierpnia 1942 roku przeszedł testy w Instytucie Lotniczym w Moskwie. Pierwszy lot miał miejsce 2 września 1942 roku, a pilotował go doświadczony pilot Siergiej Anochin, przy użyciu samolotu bombowego TB-3 jako holownika. W trakcie tej próby szybowiec zachowywał się stabilnie, jednak silniki holownika zaczęły się przegrzewać, co spowodowało wcześniejsze uwolnienie szybowca. Podczas lądowania, pilot uruchomił silnik, a następnie aktywował gąsienice czołgu, przyspieszając je tuż przed lądowaniem, co pozwoliło na udane wylądowanie. W trakcie testu dokonano również demontażu szybowca z czołgu.
Pomimo pozytywnych wyników wcześniejszych testów oraz próbnego lotu, prace nad A-40 KT zostały wstrzymane z powodu braku odpowiednich samolotów zdolnych do holowania takiego szybowca.
Opis konstrukcji
Szybowiec A-40 KT był dwupłatowcem o drewnianej konstrukcji, pokrytym płótnem. Został zamontowany na lekkim czołgu T-60, który pełnił rolę kadłuba, kabiny załogi oraz podwozia. W trakcie lotu działo czołgu było skierowane do tyłu, a cięgła sterujące były połączone z lufą działa. Sterowanie szybowcem odbywało się poprzez mechanizm kierunkowy oraz podnoszenie działa. Komora skrzydeł została wzmocniona rozpórkami oraz linkami. Kadłub szybowca miał konstrukcję dwubelkową z belkami o przekroju skrzynkowym. Szybowiec był wyposażony w podwójne usterzenie pionowe oraz poziome.
Bibliografia
Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 24, 30-31. ISBN 83-11-07162-4.
Linki zewnętrzne
Niezwykła broń. A-40 KT – radziecki czołg, który naprawdę latał