A-235 Nudol
A-235 Nudol (znany także jako: 14Cz033, 14A042, PL-19, Samoliet) to rosyjski system antybalistyczny oraz antysatelitarny. Prace nad jego opracowaniem, prowadzone przez OKB Wympieł, rozpoczęły się jeszcze w czasie budowy systemu A-135. Zakładana zdolność bojowa tego systemu umożliwiać ma zwalczanie jednoczesnego ataku od 8 do 12 pocisków międzykontynentalnych lub 35-40 pocisków pośredniego zasięgu, takich jak MGM-31B Pershing II. W 2021 roku pocisk tego systemu zniszczył satelitę Kosmos-1408.
Warstwy obrony
System miał zapewniać obronę warstwową, korzystając z trzech efektorów (rakiet):
- A-925, przeznaczony dla najniższej warstwy
- 58R6, dla warstwy pośredniej
- 45T6/PRS-1M, dla warstwy najwyższej
Przez niemal dwie dekady projekt pozostawał w stanie uśpienia. Prace zostały wznowione po objęciu władzy przez Władimira Putina, kiedy to zaczęły pojawiać się informacje o postępach w systemie Nudol. Zapowiedziano też integrację zestawów S-500 z systemem ABM. W latach 2011-2015 w kontraktach dla koncernu Ałmaz-Antiej zaczęły się pojawiać oznaczenia całego systemu (14Cz033) oraz jego komponentów:
- mobilny punkt dowodzenia 14P078
- radar stacjonarny 14Cz031 (modyfikacja radaru Dunaj-3U)
- mobilna wyrzutnia 14P222 (przypuszczalnie na pojeździe MZKT-79291)
- pocisk 14A042
Pierwsze testy pocisków 14A042 miały miejsce w latach 2012-2013, a właściwe próby były przeprowadzane między 2014 a 2016 rokiem (łącznie 5 prób). Dwie pierwsze zakończyły się nieudanym startem. W latach 2018-2021 przeprowadzono 5-6 prób egzoatmosferycznych, z czego tylko jedna miała charakter kinetyczny. Testy były realizowane z mobilnych wyrzutni. Media specjalistyczne określały Nudola jako pocisk dwustopniowy, zdolny do rażenia celów na niskiej orbicie okołoziemskiej oraz na pułapach do 1500 km.
Zniszczenie satelity Kosmos-1408
Medialnym zaskoczeniem okazał się niezapowiedziany „bojowy” test pocisku 14A042 jako broni antysatelitarnej. 15 listopada 2021 roku Rosjanie skutecznie zestrzelili własnego nieczynnego satelitę rozpoznawczego Kosmos-1408 (serii Celina-D). W wyniku tego na orbitach na wysokości od 450 do 500 km powstała chmura niebezpiecznych odłamków. Według raportu SPACECOM EU STT, liczba odłamków wyniosła od 1500 do 2000, przy czym miały one wielkość powyżej kilku centymetrów. Stanowiły one bezpośrednie zagrożenie dla stacji kosmicznej ISS oraz Tianhe. Zachodnie państwa oraz kilku operatorów satelitarnych potępiło ten sposób przeprowadzenia testu. Szczątki będą utrzymywać się na orbicie przez okres od 5 do 10 lat.