9S470
9S470 (ros. 9С470) to stanowisko dowodzenia w systemie przeciwlotniczym 9K37 Buk.
Historia
W dniu 13 stycznia 1972 roku Rada Ministrów ZSRR podjęła decyzję o rozwijaniu systemów przeciwlotniczych. Celem było zastąpienie dotychczas stosowanego systemu 2K12 Kub. Nowe konstrukcje miały być uniwersalne i zdolne do działania zarówno z lądu, jak i z pokładów okrętów, stanowiąc część systemu М-22 Huragan. Zamawiający oczekiwał, że stworzony system będzie samobieżny i zdolny do współpracy z nacierającymi jednostkami pancernymi. Miał on za zadanie zwalczanie celów powietrznych poruszających się z prędkością do 800 m/s na małych i średnich wysokościach oraz przeciążeniach do 12 g, w zasięgu do 30 km. Stanowisko dowodzenia 9S470 zostało zaprojektowane w celu zbierania informacji (w tym z radaru 9S18), przetwarzania danych o sytuacji i wskazywania celów dla wyrzutni 9A310. Stanowisko dowodzenia miało zdolność rozpoznawania do 46 celów na dystansie do 100 km i wysokości do 20 km oraz wskazywania sześciu priorytetowych celów do zniszczenia.
Testy systemu 9K37 Buk rozpoczęły się w listopadzie 1977 roku i trwały do wiosny 1979 roku. Dywizja dysponowała własnym stanowiskiem dowodzenia 9S470, stanowiskiem wykrywania i wyznaczania celów 9S18 oraz trzema bateriami, z których każda miała dwie wyrzutnie 9A310. Po przyjęciu systemu przeciwlotniczego na uzbrojenie w Zakładach Mechanicznych w Uljanowsku rozpoczęto seryjną produkcję jego komponentów.
W miarę rozwoju systemu Buk, stanowisko dowodzenia również ulegało modyfikacjom. Nowa wersja uzyskała oznaczenie 9S470M1 i umożliwiła odbiór danych z radaru 9S18 oraz od stanowisk ogniowych 9A310, które stanowiły część formacji.
Funkcjonalności i działanie
Stanowisko dowodzenia 9S470 jest umieszczone na podwoziu GM-579 z napędem gąsienicowym. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie systemem obrony powietrznej Buk poprzez zbieranie, analizowanie i przesyłanie danych do wyrzutni rakiet. Komunikacja odbywa się zarówno za pomocą połączeń kablowych, jak i radiowych. Stanowisko współpracuje z radarem 9S18 oraz sześcioma wyrzutniami 9A310. Oprócz tego, utrzymuje połączenie z wyższym szczeblem dowodzenia. 9S470 automatycznie wybiera tryb odpalania rakiet, przetwarza do 75 wskazań radarowych, śledzi 15 celów o wysokim priorytecie, wskazuje cele poszczególnym wyrzutniom oraz monitoruje funkcjonowanie systemów w zarządzanych wyrzutniach. Śledzone cele mogą znajdować się na wysokości do 20 km i w odległości do 100 km. Dodatkowo, jego wyposażenie pozwala na działanie w warunkach zagłuszania przez przeciwnika lub awarii radaru jednej z wyrzutni. Możliwe jest również pracowanie w trybie szkoleniowym, z pełnym odwzorowaniem sytuacji w chronionej przestrzeni powietrznej.
Użytkownicy
Po rozpadzie ZSRR, system przeciwlotniczy 9K37 Buk został włączony do uzbrojenia sił zbrojnych Rosji i Ukrainy. Dodatkowo, oferowany był zagranicznym odbiorcom, co obejmowało również dostawy stanowisk 9S470. W 1986 roku system trafił do Syrii, a od 1992 roku był używany przez armię Iranu. W 1997 roku Buk został zakupiony przez Finlandię jako forma spłaty rosyjskiego zadłużenia (wycofano go w 2008 roku). W maju 2005 roku Białoruś zaprezentowała swoje Buki, a od 2007 roku systemy te weszły na wyposażenie armii Egiptu. W 2008 roku armia gruzińska otrzymała kilka zestawów z Ukrainy, które były używane do obrony podczas rosyjskiej agresji na Gruzję. W 2013 roku Buki zostały wprowadzone do uzbrojenia armii Azerbejdżanu.
Wykorzystanie bojowe
Podczas pełnoskalowej agresji Rosji na Ukrainę, system 9K37 Buk był stosowany w działaniach bojowych. W trakcie walk odnotowano zniszczenie jednego pojazdu 9S470.