9P133 Malutka-P
9P133 Malutka-P to radziecka samobieżna wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M14 Malutka, opracowana na podstawie pojazdu BRDM-2.
Historia
W związku z wprowadzeniem do użytku przeciwpancernych zestawów rakietowych drugiej generacji, w Związku Radzieckim rozpoczęto prace nad modernizacją starszych systemów, aby dostosować je do wymagań nowoczesnego pola walki. Dla zestawu Malutka opracowano system półautomatycznego kierowania pociskiem, który zamontowano na podwoziu opancerzonego pojazdu BRDM-2, co zaowocowało powstaniem wyrzutni 9P133. Wraz z unowocześnionym pociskiem 9M14P, zestaw otrzymał nazwę „Malutka-P” (gdzie „P” oznacza „półautomatyczny”), i został oficjalnie wprowadzony do uzbrojenia Armii Radzieckiej 18 grudnia 1969 roku. Seryjna produkcja rozpoczęła się dopiero w 1971 roku, wytwarzając 17 pojazdów, a na większą skalę ruszyła w 1972 roku. Wyrzutnia ta zastąpiła wcześniejszy model 9P122 z pociskami 9M14M Malutka-M, który również korzystał z tego samego podwozia (najłatwiej rozpoznać je po jednym oknie z przodu 9P122 w porównaniu do dwóch okien w 9P133). Oprócz państw Układu Warszawskiego, w tym Polski, zestaw był używany w niektórych krajach bliskowschodnich (z dużym sukcesem podczas wojny w 1973 roku) oraz w Afryce.
Przypisy
Bibliografia
- Przeciwpancerna wyrzutnia rakietowa 9P133. MON. [dostęp 2010-05-08]. (pol.).
- Aleksandr Szyrokorad, PTURy wtorogo pokolenija w: Tiechnika i Woorużenie nr 10/2000, s.23-24 (ros.)