9K53 Prima
9K53 Prima (ros. 9К53 „Прима”) to radziecka samobieżna, polowa wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa, która została zaprojektowana w latach 80. Jej głównym celem było zastąpienie wyrzutni BM-21 Grad.
System 9K53 składa się z bloku 50 prowadnic, oznaczonego jako 9A51, umieszczonego na podwoziu ciężarówki Ural-4320. Prowadnice są rozmieszczone w pięciu rzędach. Naprowadzanie bloku wyrzutni odbywa się zdalnie z wozu dowodzenia Kapustnik-BG. Programowanie zapalników również jest realizowane w samych prowadnicach. Umożliwia to zwiększenie kątów ostrzału wyrzutni oraz skrócenie czasu potrzebnego na przejście w położenie bojowe. Blok prowadnic jest dodatkowo chroniony metalową osłoną, która zabezpiecza go przed działaniem promieni słonecznych oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Wyrzutnia jest przystosowana do odpalania pocisków z rodziny 9M53 o kalibrze 122,4 mm. Ich wymiary są zbliżone do rakiet systemu BM-21 Grad, jednak zastosowano w nich nowe głowice. Czas potrzebny na wystrzelenie salwy 50 pocisków wynosi zaledwie 30 sekund.
Dane taktyczno-techniczne wyrzutni
- Kaliber: 122 mm
- Liczba prowadnic: 50
- Masa: 13,9 t
- Długość: 7,38 m
- Szerokość: 2,4 m
- Wysokość: 3,0 m
- Moc silnika: 177 kW
- Zasięg: 990 km
- Prędkość maksymalna: 85 km/h
- Załoga: 3 osoby
Bibliografia
- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 6. s. 15-20. ISSN 1230-1655.
- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy Cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 8. s. 25-32. ISSN 1230-1655.