9K38 „Igła” to radziecki/rosyjski system pocisków ziemia-powietrze, który jest ręcznie naprowadzany na podczerwień. W systemie NATO oznaczany jest jako SA-18 Grouse.
Istnieją również inne wersje tego pocisku, takie jak 9K310 „Igła-1” (oznaczenie NATO SA-16 Gimlet) oraz morska wersja „Igła-M” (oznaczenie NATO SA-N-10 Grouse).
Historia
Prace nad tym pociskiem rozpoczęły się w 1971 roku. Był to nowy projekt, a nie rozwinięcie już istniejących pocisków kierowanych typu 9M32 Strzała-2.
W wyniku problemów technicznych, postępy w pracach zostały opóźnione, co doprowadziło w 1978 roku do podziału programu na dwie części: pierwszą, w której kontynuowano projektowanie „pełnowartościowej” Igły, oraz drugą, która dotyczyła uproszczonego pocisku Igła-1.
„Pełnowartościowa” Igła 9K38 (oznaczenie NATO SA-18 Grouse) z pociskiem 9M39 została zatwierdzona w 1983 roku.
Podczas testów przeprowadzonych w Finlandii oraz porównań z francuskim pociskiem Mistral, zauważono, że 9K38 Igła, mająca mniejszą głowicę bojową, charakteryzuje się krótszym zasięgiem oraz niższą czułością, ale większą odpornością na zakłócenia.
Na koniec lat 80. rozpoczęto przygotowania do uruchomienia produkcji licencyjnej zestawu 9K310 Igła-1E w Polsce, w zakładach Mesko. W związku z tym zakupiono część dokumentacji, przy czym głowice samonaprowadzające, silniki i mechanizmy startowe miały być dostarczane z ZSRR. Z powodu przemian ustrojowych na początku lat 90. zrezygnowano z produkcji pocisku wymagającego dostaw z ZSRR i zdecydowano się na rozpoczęcie prac nad własnym, bardziej obiecującym pociskiem tej samej kategorii, co doprowadziło do opracowania pocisków Grom. W pierwszej wersji Grom-I pocisk wykorzystywał jeszcze elementy pochodzące z Igły, w tym związane z głowicą samonaprowadzającą.
Użycie
Pociski Igła oraz Igła-1 zostały sprzedane przez Rosję do ponad 30 krajów na całym świecie.
2 maja 1999 roku, przeciwlotniczy pocisk Igła zestrzelił samolot F-16C Block 40 z 555. eskadry 31. dywizjonu, który wykonywał misję bojową w ramach operacji Allied Force podczas wojny w Kosowie.
17 kwietnia 2022 roku, ukraińscy żołnierze w trakcie rosyjskiej inwazji na Ukrainę zestrzelili w obwodzie charkowskim rosyjski śmigłowiec Ka-52, używając radzieckiej wyrzutni pocisków Igła.
22 maja 2022 roku, pod Popasną, żołnierze 80. oddzielnej powietrznodesantowej brygady szturmowej Sił Zbrojnych Ukrainy zestrzelili samolot szturmowy Su-25, pilotowany przez rosyjskiego generała rezerwy Kanamata Botaszewa, przy użyciu „Igły”.
28 czerwca 2024 roku, Gwardia Narodowa Ukrainy ogłosiła o zestrzeleniu w obwodzie donieckim rosyjskiego samolotu szturmowego Su-25.
Dane taktyczno-techniczne
Masa:
pocisku: 10,8 kg
wyrzutni: 7,15 kg
Długość: 1700 mm
Średnica: 70 mm
Maksymalna prędkość celu: 360 m/s
Minimalny pułap celu: 10 m
Maksymalny pułap celu: 3500 m
Maksymalna prędkość: 800 m/s
Średnia prędkość rakiety: 600 m/s
Maksymalny zasięg rażenia: 5000 m
Czas przejścia w położenie bojowe: 10 s
Okres przechowywania: 10 lat
prawdopodobieństwo trafienia: 0,38-0,58
Przypisy
Bibliografia
I.G. Igła (SA-18 Grouse). „Wojskowy Przegląd Techniczny i Logistyczny”. 1998. nr 4. s. 38–39. ISSN 1230-7386.