9K111 Fagot

9K111 Fagot (kod NATO: AT-4 Spigot) to radziecki system kierowanych pocisków przeciwpancernych.

Historia

Zestaw 9K111, który składa się z wyrzutni 9P135, pocisku 9M111 Fagot oraz wskaźnika zakłóceń świetlnych 9S469, został stworzony przez Zakłady Mechaniczne Tuła w latach sześćdziesiątych jako przeciwpancerny pocisk kierowany drugiej generacji. System ten jest przystosowany do odpalania pocisków zarówno z wyrzutni przenośnych, jak i z tych montowanych na pojazdach, zwanych „niszczycielami czołgów”. Jego konstrukcja jest zbliżona do tej stosowanej w pociskach HOT/Milan, a Fagot wszedł do służby w 1970 roku.

Następnie opracowano nieco ulepszony pocisk 9M111-1 oraz zmodyfikowaną wersję 9M111M Fagot-M (zestaw ten bywa także nazywany Faktoria), w której zwiększono zasięg lotu oraz poprawiono głowicę, co pozwoliło na zwiększenie przebijalności pancerza do 460 mm. Wbrew niektórym informacjom w publikacjach, nie zastosowano w nim głowicy tandemowej z uwagi na ograniczenia geometryczne pocisku oraz fakt, że opracowywano nowe zestawy.

Zastosowanie

Przenośny zestaw przeciwpancerny 9K111, wyposażony w półautomatyczny układ kierowania, jest przeznaczony do zwalczania zarówno nieruchomych, jak i ruchomych czołgów oraz innych pojazdów opancerzonych, poruszających się z prędkością do 60 km/h, w odległości od 70 do 2000 metrów.

Dzięki temu zestawowi można również skutecznie atakować lekkie umocnienia polowe oraz punkty ogniowe przeciwnika.

Pocisk 9M111 Fagot był także na uzbrojeniu Wojska Polskiego.

Dane taktyczno-techniczne

Waga modułu nr 1 (wyrzutnia): 22 kg

Waga modułu nr 2 (2 pociski): 26 kg

Waga pojedynczego pocisku: 13 kg (9M111-2), 13,2 kg (9M111M)

Waga wyrzutni (brutto): 45 kg

Waga 2 pocisków (brutto): 57 kg

Kaliber: 120 mm (pociski 9M111-2 oraz 9M111M)

Średnia prędkość lotu: 186 m/s (9M111-2), 173 m/s (9M111M)

Średnia prędkość obrotowa: 10 obrotów/s

Grubość przebijanego pancerza pod kątem 60 stopni: