99 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (99 paplot) – jednostka artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1952 roku, na podstawie 1 baterii 85 pułku artylerii OPL oraz 2 baterii 14 pułku artylerii OPL, utworzono 99 pułk artylerii OPL.
W 1957 roku, 99 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej, stacjonujący w garnizonie Ząbkowice Śląskie, został wyłączony z Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju, a następnie przeformowany w 111 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej, który podporządkowano dowódcy 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. W 1967 roku dywizjon zyskał status 99 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.
Jednostka była skadrowana i jej głównym celem było szkolenie żołnierzy rezerwy. W pododdziałach pozostawała kadra oraz żołnierze pełniący zasadniczą służbę wojskową, których liczba wystarczała jedynie do realizacji zadań wartowniczych, porządkowych oraz konserwacyjnych.
W 1989 roku pułk został przekształcony w 99 Ośrodek Materiałowo-Techniczny.
W 1990 roku tradycje, nazwę oraz numer 99 paplot przejął 75 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej z Rogowa.
Skład organizacyjny
W skład jednostki wchodziły:
- Dowództwo i sztab
- bateria dowodzenia
- pluton rozpoznawczy
- pluton łączności
- pluton RSWP
- 4 baterie przeciwlotnicze
- 2 plutony ogniowe
- plutony: remontowy, zaopatrzenia, medyczny
Łącznie w pułku znajdowało się:
- 24 armaty przeciwlotnicze S-60 kal. 57 mm
- RSWP „Jawor”
- RSA SON-9A
- 4 WD Rekin-1
- 1 WD Rekin-2
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.