Atrybuty Allaha
Atrybuty Allaha (arab. أسماء ﷲ الحسنى Asma’ullah al-ḥusnā, co oznacza „piękne imiona Boga”) to w islamie określenia odnoszące się do Allaha. Zgodnie z hadisami, prorok Mahomet modląc się, przywoływał Boga 99 „najpiękniejszymi imionami”. Kolejne pokolenia muzułmanów zebrały te epitety użyte w Koranie, tworząc ich zestawienie.
Istnieje kilka wersji listy 99 atrybutów Allaha, z czego poniższa jest jedną z bardziej popularnych:
Inne wersje listy imion
W niektórych, również popularnych zestawieniach atrybutów Boga jako pierwsze imię wymieniane jest Allah; w takich przypadkach, aby zachować liczbę 99, nie uwzględnia się Al-’Aḥad („Jedyny”). Czasami z powyższej listy wypada również Al-Wādżid („Wszystko posiadający”), a zamiast niego pojawia się Ar-Rabb (الرب) – „Pan”.
Setne imię
Według tradycji muzułmańskiej, Stwórca dysponuje 100 imionami, z których setne jest znane tylko Jemu. Dlatego uznaje się, że wymieniona lista wyczerpuje wszystkie atrybuty Allaha, które zostały ujawnione ludziom, co nie do końca jest precyzyjne. W Koranie bowiem wielokrotnie (2.105, 3.74, 8.29, 57.21, 57.29, 62.4) pojawia się określenie Ḏū ăl-Faḍl al-ʿAẓīm (arab. ذو الفضل العظيم), co oznacza „Pan nieskończonej chwały”; jednak aby zachować liczbę 99 imion, ten epitet nie jest uznawany za jedno z imion Boga.
Natomiast według niektórych arabskojęzycznych chrześcijan, którzy żyjąc wśród muzułmańskiej większości przyjęli niektóre elementy tej religii, w tym uznanie, że wymienione epitety Boga odnoszą się również do Boga w kontekście chrześcijańskim, ostatnie, setne imię Boga to ath-Thaluth al-Muqaddas – „Trójca Święta”.
Imiona Boga a imiona własne w świecie arabskojęzycznym
Wśród muzułmanów panuje przekonanie, że nikt nie może nosić imienia, które brzmi tak samo jak jedno z epitetów określających Boga. W związku z tym, choć wiele z wymienionych przymiotników funkcjonuje jako imiona własne, to są one zwykle w nieco zmienionej formie. W rezultacie, w świecie islamu popularnymi imionami męskimi są np. Malik, Dżamil czy Karim, jednak noszenie imion takich jak Al-Malik, Al-Dżamil czy Al-Karim jest niedopuszczalne. Przy tworzeniu imion własnych, imiona Boga mogą być natomiast łączone w pełnej formie z przedrostkiem Abd-, oznaczającym sługę, co prowadzi do popularności imion takich jak Abd ar-Rahman (częściej w formie Abdurrahman) czy Abd al-Aziz (obecnie w formie Abdul Aziz).
