(90482) Orkus (2004 DW)
Planetoida transneptunowa Orkus (2004 DW) to duży obiekt z Pasa Kuipera, klasyfikowany jako plutonek. W przyszłości może zostać uznany za jedną z planet karłowatych.
Odkrycie
Orkus został odkryty 17 lutego 2004 roku w Obserwatorium Palomar przez Mike’a Browna, Chada Trujillo i Davida Rabinowitza, przy użyciu Teleskopu Samuela Oschina. Na początku nadano mu oznaczenie prowizoryczne 2004 DW. Obiekt ten został także zidentyfikowany na zdjęciach wykonanych wcześniej, sięgających datą 8 listopada 1951 roku.
Nazwa planetoidy pochodzi od Orkusa, boga zmarłych w mitologii rzymskiej.
Orbita
Orbita (90482) Orkus jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 20,56°. Kształtem przypomina orbitę Plutona, jednak jej orientacja w przestrzeni jest inna. Ciało to potrzebuje około 246 lat na jeden pełny obieg wokół Słońca, krążąc w średniej odległości 39,3 j.a. od naszej gwiazdy. Orkus znajduje się w rezonansie orbitalnym 3:2 z Neptunem, co klasyfikuje go jako plutonka.
Właściwości fizyczne
Obserwacje w dalekiej podczerwieni, przeprowadzone przez Kosmiczny Teleskop Spitzera w 2007 roku, wykazały, że Orkus ma średnicę wynoszącą 946,3 +74,1−72,3 km. Jego albedo to 0,20, a jasność absolutna wynosi około 2,17m. Średnia temperatura powierzchni szacowana jest na mniej niż 44 K.
Na powierzchni Orkusa, dzięki badaniom spektroskopowym, zidentyfikowano obecność związków organicznych oraz lodu wodnego. Powierzchnia planetoidy ma neutralny kolor.
Księżyc planetoidy
W 2005 roku odkryto księżyc Orkusa, oznaczony prowizorycznie jako S/2005 (90482) 1. Jego średnica szacowana jest na 443 ± 10 km, a orbita wokół Orkusa zajmuje mu około 9,53915 dni, w odległości około 9000 km. Uważa się, że jest to raczej przechwycona planetoida, a nie fragment powstały w wyniku kolizji.
W 2009 roku nadano mu nazwę Vanth, inspirowaną mitologią etruską.
Zobacz też
- lista planetoid 90001–91000
- lista obiektów transneptunowych
- lista planetoid z księżycami
- lista ponumerowanych planetoid