90 Dywizja Piechoty Lekkiej
Historia
90 Dywizja Piechoty Lekkiej, znana również jako 90 Lekka Dywizja Afrykańska (niem. 90. leichte Infanterie-Division, 90. leichte Afrika-Division), była jedną z niemieckich dywizji piechoty w okresie II wojny światowej.
Została utworzona w listopadzie 1941 roku w Afryce, na podstawie Dywizji Afrykańskiej do Zadań Specjalnych (Divisionskommando z.b.V. Afrika), początkowo jako 90 Lekka Dywizja Afrykańska. 1 kwietnia 1942 roku zmieniono jej nazwę na 90 Dywizję Piechoty Lekkiej. Od 26 lipca 1942 roku jednostka funkcjonowała pod nazwą 90. Afrika-Division.
Dywizja brała udział w walkach w ramach Armii Pancernej Afryka, walcząc w Libii, pod Al-Alamajn w Egipcie oraz w Tunezji. W maju 1943 roku jednostka została wzięta do niewoli, a formalne rozwiązanie dywizji miało miejsce miesiąc później. W jej miejsce planowano utworzenie 43 Dywizji Grenadierów Pancernych, jednak ostatecznie powstała 90 Dywizja Grenadierów Pancernych.
Dowódcy dywizji
generał major Max Sümmermann (wrzesień – grudzień 1941)
generał porucznik Richard Veith (grudzień 1941 – kwiecień 1942)
generał wojsk pancernych Ulrich Kleemann (kwiecień – lipiec 1942)
generał porucznik Carl-Hans Lungershausen (lipiec – sierpień 1942)
generał wojsk pancernych Ulrich Kleemann (sierpień – listopad 1942)
generał porucznik Theodor Graf von Sponeck (listopad 1942 – maj 1943)
Skład
1941
- 155 pułk strzelców
- 361 pułk piechoty
- 580 mieszana kompania rozpoznawcza
- 361 batalion artylerii
- 900 batalion pionierów
- 190 kompania łączności
1942
- 190 batalion pancerny
- 155 pułk grenadierów
- 200 pułk grenadierów
- 361 pułk grenadierów
- 190 pułk artylerii
- 190 batalion przeciwpancerny
- 900 batalion saperów
- 90 pancerny batalion rozpoznawczy
- 190 batalion łączności
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Bellona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.