90 Dywizja Grenadierów Pancernych
90 Dywizja Grenadierów Pancernych (niem. Panzergrenadier-Division 90) to jedna z niemieckich dywizji grenadierów pancernych. Została utworzona w lipcu 1943 roku na Sardynii, jako zastępstwo za zniszczoną w Tunezji 90 Dywizję Piechoty Lekkiej. Powstanie tej dywizji miało miejsce zamiast planowanej 43 Dywizji Grenadierów Pancernych. Dywizja brała udział w walkach w składzie Grupy Armii C, uczestnicząc w bitwach pod Monte Cassino (10 Armia), Rzymem oraz Florencją (14 Armia), a także Rimini i Bolonią (ponownie 10 Armia), aż do rzeki Po. Pod koniec wojny jednostka ta dostała się do niewoli amerykańskiej.
Skład w październiku 1943
- 200 Pułk Grenadierów Pancernych
- 361 Pułk Grenadierów Pancernych
- 190 Batalion Pancerny
- 190 Batalion Niszczycieli Czołgów
- 190 Pułk Artylerii
- jednostki dywizyjne o numerze 190
Dowódcy dywizji
- Generalleutnant Carl Hans Lungershausen od 23 maja 1943 r.
- Generalleutnant Ernst-Günther Baade od 20 grudnia 1943 r.
- Generalleutnant Gerhard Graf von Schwerin od 9 grudnia 1944 r.
- Generalmajor Heinrich von Behr od 27 grudnia 1944 r.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9. Brak numerów stron w książce.