9 Bobrujsko-Berliński Korpus Pancerny
9 Bobrujsko-Berliński Korpus Pancerny, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Suworowa (ros. 9-й танковый Бобруйско-Берлинский Краснознамённый ордена Суворова корпус), był jednostką pancerną Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej.
Korpus ten został utworzony w 1942 roku. Podczas walk na terytorium Polski, żołnierze 9 Korpusu Pancernego zdobyli m.in. Łódź (we współpracy z 8 Gwardyjską Armią), Kalisz (wraz z 7 Gwardyjskim Korpusem Kawalerii) oraz Sulechów. Szlak bojowy korpusu zakończył się 9 maja 1945 roku w Berlinie, gdzie walczył w składzie 3 Armii Uderzeniowej.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. mjr Aleksiej Kurkin (12.05.1942 – 18.10.1942)
- gen. mjr Aleksandr Szamszin (08.10.1942 – 18.01.1943)
- gen. mjr Siemion Bogdanow (18.01.1943 – 07.06.1943)
- gen. mjr Grigorij Rudczenko (23.07.1943 – 01.09.1943)
- gen. mjr Borys Bacharow (02.09.1943 – 16.07.1944)
- gen. mjr Nikołaj Woiejkow (16.07.1944 – 11.12.1944)
- gen. por. Iwan Kiriczenko (01.12.1944 – 30.06.1945)
Szefowie sztabu:
- płk Grigorij Rudczenko (24.04.1942 – 31.08.1943)
- płk Roman Liberman (01.08.1943 – 30.09.1943)
- płk Leonid Rabinowicz (01.09.1943 – 30.06.1945)
Struktura organizacyjna
Stan na 16 kwietnia 1945 roku:
- 23 Brygada Pancerna
- 95 Brygada Pancerna
- 108 Brygada Pancerna oraz: 8 Pułk Strzelecki, 1455 Pułk Artylerii Samobieżnej i 1508 Pułk Artylerii Samobieżnej.
Przypisy
Bibliografia
Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.