9 Humański Gwardyjski Korpus Pancerny
9 Humański Gwardyjski Korpus Pancerny, odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru oraz Kutuzowa (ros. 9-й гвардейский танковый Уманский ордена Ленина, Краснознамённый, ордена Суворова корпус) – to jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Korpus został powołany do życia 20 listopada 1944 roku poprzez przekształcenie 3 Korpusu Pancernego.
W trakcie działań wojennych na terenach polskich, w walce przeciwko armii niemieckiej, przyczynił się do zakończenia niemieckiej okupacji, biorąc udział w bitwach, które doprowadziły do zdobycia takich miast jak: Bydgoszcz, Gostynin, Mszczonów, Nakło nad Notecią, Włocławek oraz Żyrardów.
Po tych wydarzeniach, jego szlak bojowy prowadził przez obszary kontrolowane przez reżim III Rzeszy: Königsberg in der Neumark, Cammin in Pommern, Pyritz, Wollin oraz Bernau, a zakończył się w rejonie Poczdamu. W trakcie działań zarówno na terytorium Polski, jak i III Rzeszy, 9 Gwardyjski Korpus Pancerny wchodził w skład 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej.
Dowództwo korpusu
Dowódca:
gen. mjr Nikołaj Wiedieniejew (20.11.1944 – 10.06.1945)
Szef sztabu:
płk Konstantin Szweczow (20.11.1944 – 10.06.1945)
Struktura organizacyjna
- 47 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca płk Mikołaj Koryłow
- 50 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca płk Józef Czeriapkin
- 65 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca płk Iwan Potapow
- 33 Gwardyjska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej
Przypisy
Bibliografia
Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.